Po długim okresie rządowych matactw, manipulacji i kłamstw, wobec opinii publicznej w kraju, rządząca PO podjęła decyzję o wpuszczeniu do Polski 7 tysięcy uchodźców. Jest bezdyskusyjne, że w bardzo krótkim czasie, liczba uchodźców zostanie znacząco zwiększona, poprzez wpuszczenie kolejnych uchodźców oraz poprzez łączenie rodzin uchodźców. W ciągu pół roku czasu. liczba uchodźców w Polsce sięgnie 50 tysięcy osób. W ten sposób, PO uruchomiła bombę z opóźnionym zapłonem, która wybuchnie nam prosto w twarz, prędzej czy później.

Wajcha już przestawiona. W zaprzyjaźnionych telewizjach trwają „dyskusje” lewicowców z lewakami na temat, jakie to głupie i zaściankowe sprzeciwianie się przyjmowaniu uchodźców. Chodzi oczywiście o to, że w Brukseli już zapadła decyzja: Polska zgodzi się na przyjmowanie uchodźców. Teraz trzeba medialnego wsparcia. Medialnej kanonady. Za wzór może służyć wczorajsza rozmowa redaktor Pieńkowskiej z Kwaśniewskim w TVN24: Kwaśniewski formułował zgrabnie argumenty lewicy, a redaktorka prowadząca dopowiadała w stylu „i jeszcze to, i jeszcze tamto”.

- Zawarłem umowę ze społeczeństwem, że złożę projekt ustawy o obniżeniu wieku emerytalnego. Dziś jest ten dzień, gdy inicjatywę ustawodawczą składam - powiedział prezydent, odnosząc się do obietnic wyborczych, złożonych w kampanii. Jeśli koalicja rządząca odrzuci projekt Andrzeja Dudy, zostanie złożony ponownie po wyborach parlamentarnych. 

Frierdrich Nietzsche ogłosił śmierć Boga grubo ponad sto lat temu i dzisiaj widzimy to w Europie Zachodniej. Ale Karol Marks żyje. Żyje i ma się dobrze, co słychać i widać w TOK FM,  TVN, i TVP. Alain Finkielkraut, francuski filozof, potomek polskich Żydów, najpierw piewca 68` roku, a potem krytyk lewactwa, miał w swojej książce „Porażka myślenia” bardzo jasne przesłanie: walka marksizmu o prymat w świecie nie zakończyła się wraz z upadkiem komunizmu. Przeniosła się jedynie na poziom kulturowy. Już nie chodzi o władzę nad środkami produkcji, tylko o władzę nad umysłami ludzi.

Europą dosłownie trzęsie - trwają zamieszki na granicach kilku państw w związku z kryzysem migracyjnym a UE zupełnie nie daje sobie rady z zaistniałą sytuacją. To znów powoduje nieporozumienia pomiędzy poszczególnymi członkami Unii. Przy masowym napływie migrantów nikt tak naprawdę nie wie dokładnie ilu ich będzie i kto znajduje się wśród nich. Nawet najbardziej zagorzali zwolennicy UE, Europejczycy prawdziwi i przekonani zaczynają się zastanawiać, czy UE jest jeszcze w stanie funkcjonować i skutecznie bronić swych obywateli.

Nihil novi, można by powiedzieć bez najmniejszych obaw, że popełnia się nadużycie. O dwóch twarzach Polski słyszymy od tak dawna, że przestaliśmy się zastanawiać, jak bardzo trafne jest to określenie. Dwie głowy ptaka, żeby odwołać się do znakomitego tytułu powieści Terleckiego, i dwie twarze Polski. Czyż nie brzmi to zachęcająco? Inna rzecz, że określenie "twarze" jest być może, przynajmniej w części, zanadto wytworne.

Europosłowie PO nie poczuli się w obowiązku podjęcia jakiejkolwiek decyzji i byli łaskawi się wstrzymać podczas głosowania w Parlamencie Europejskim obowiązkowych kwot, określających liczbę imigrantów, których będą musiały przyjąć kraje członkowskie. Nie napiszę o zaskoczeniu, bo skłamałbym twierdząc, że spodziewam się po Platformie działań innych niż bezmyślne, pewne niezrozumienie jednak muszę odnotować - wcisnąwszy samą siebie w dwa wyjścia, z których jedno jest bardzo głupie (głosowanie za kwotami), a drugie bardzo bardzo głupie (wstrzymanie się od głosu), wybiera partia Ewy Kopacz tę drugą opcję "bardzo bardzo".

Zacznę nietypowo, bo zanim przejdę do zasadniczego tematu dzisiejszego wpisu, to muszę napisać kilka słów o pani prezydentowej Agacie Dudzie. Tego nie da się pominąć, bo Pierwsza Dama RP, która pod względem stylu zawsze prezentuje się nienagannie, podczas wizyty w Londynie wypadła wręcz zjawiskowo. Połączenie szyku i elegancji ze skromnością dało olśniewający efekt i to do tego stopnia, że kiedy Andrzej Duda z małżonką opuszczali katedrę św. Pawła, to miało się wrażenie, że po schodach schodzi nie para prezydencka, ale książęca.