W minioną niedzielę wybrałam się do Wręgi na spotkanie z piosenką poetycką Włodka Mazonia. Jakież było moje zdziwienie, gdy zobaczyłam tego znanego krakowskiego barda i jego przyjaciół w całkiem nowej scenerii tego sympatycznego i przyjaznego artystom miejsca na krakowskim Kazimierzu.
Przede wszystkim rzuciła mi się w oczy nowa, większa scena dla artystów, która stwarza im większy komfort prezentowania się- jak zawsze- licznie zgromadzonej tu publiczności. A sam lokal także zwiększył swoją kubaturę poprzez wybudowaną antresolę z przylegającą do niej oranżerią. Przez to poprawiła się akustyka sali, a i bar nabrał efektowniejszego wyglądu. A całość poprzez dołożenie różnych morskich symboli czy to w postaci malowideł na ścianach czy też elementów architektonicznych nabrała charakteru prawdziwej Tawerny, która swoim wystrojem tworzy morski klimat nie tylko dla żeglarzy. Jest to miejsce gdzie dobrze czują się dzieci , ale także właściciele sympatycznych czworonogów. I niech ktoś mi powie, że zwierzęta nie lubią muzyki…może, ale nie we Wrędze. A wracając do Włodka i jego przyjaciół: Marcin Motyka –gitara, Agnieszka Kural –gitara basowa, Łukasz Polus –harmonijka ustna oraz Renata Jaśkowska-vocal, to jak zawsze miło jest posłuchać ich występu. Jest to piosenka literacka gdzie autorem tekstów i muzyki jest Włodek Mazoń –gitara. Dla mnie jest on poetą codzienności, który potrafi szarość przemienić-za pomocą słowa i muzyki- w piękną paletę barw.
Obecnie, całość wnętrza dopełnia wystawa obrazów Kingi Ziobro-Działo, które zachwycają kolorystyką, atmosferą, a także wkomponowanymi w nie - jak je autorka nazywa - „materiałami-reliktami". Są to kawałki blachy, sznurka, szkła, kamienia, które tworzą barwną i niepowtarzalną strukturę, będącą malarskim rozstrzygnięciem. Te kompozycje nie są odwzorowaniem realnego świata, ale tchną szlachetnością i uruchamiają wyobraźnię. Warto więc zaglądnąć do Wręgi i samemu się o tym przekonać obcując osobiście z dziełami znanej rzeszowskiej malarki, która o sobie mówi iż…Obraz daje mi odkrywcze pole do działania ,a dostępne dziś technologie są dla mnie ogromnym impulsem do worzenia…eksperymentowania z materiałem. Tak więc artystka jest w ciągłej „drodze” artystycznych poszukiwań bo …Jeśli człowiek nie szuka drogi do spełnienia swych marzeń, jego dusza powoli umiera.
