Aktualności

Ostatnie dni rozwiały ostatnie wątpliwości co do tego, w jakim punkcie znaleźliśmy się w naszych relacjach z brukselską, neobolszewicką szulernią. Zanim wojna na tym froncie nabierze rumieńców, miną jeszcze trzy tygodnie - bo przecież to zblazowane towarzystwo w sierpniu odpoczywa i nie przerwie tej przyjemności po to, by użerać się z "jakimiś Polaczkami". To dobra wiadomość, bo daje nam to czas na przygotowanie się do decydującej rozgrywki z szulernią.
Warto wyjściowo zdefiniować sobie kilka fundamentalnych elementów tego czekającego nas starcia.

Zamęt wywołany w Unii przez Rosję i rozpętaną przez nią wojnę może Polsce sprzyjać, choć na razie nie zahamował szykan wobec naszego kraju. Tak na rympał wobec państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jak wobec Polski Komisja Europejska i inne instytucje UE nie działały w historii wspólnoty europejskiej nigdy. Nawet wobec Wielkiej Brytanii. Powód jest prosty: unijne traktaty nie przewidują wprawdzie możliwości wyrzucenia państwa członkowskiego, ale instytucje UE mogą jego obecność w UE uczynić koszmarem i prostą drogą do ruiny. Taką właśnie strategię stosują obecnie unijne instytucje wobec Polski. Czyniąc naszą obecność w UE koszmarem chcą Polskę z Unii wypchnąć.

Na arenie światowej 
Ponad cztery lata temu - w lipcu 2018 roku, w Brukseli, ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych, Donald Trump, posadził przed sobą Sekretarza Generalnego NATO Jensa Stoltenberga i nazywał rzeczy po imieniu. Nie owijał w bawełnę. Mówił wprost: to nie ma sensu. USA bronią was przed Rosją, przed Putinem, a wy - kraje europejskie, a przede wszystkim Niemcy - nabijacie Putinowi kabzę miliardami euro. "Cóż, muszę powiedzieć: myślę, że to bardzo smutne, że Niemcy zawierają ogromny kontrakt na ropę i gaz z Rosją, gdy ma się ich bronić przed Rosją, a Niemcy wychodzą i płacą Rosji miliardy dolarów rocznie.

Rzec szczerze muszę... No dobra, nie będę się wygłupiał, bo jeszcze ktoś po starodawnemu tylko na głos potrafi czytać i sobie język połamie. Nie wiem czy wiecie, ale nawet tak wydawałoby się oczywista rzecz jak czytanie bez otwierania gęby też musiało zostać wynalezione. Święty Augustyn był chyba pierwszą znaną postacią, która to potrafiła i praktykowała, czym budził podziw i zdumienie. Niezły gwar musiał panować w tych starożytnych bibliotekach nad zwojami. Aż szkoda, że ja nie o tym, tylko o rządzie pod przywództwem pana Morawieckiego, który zaczyna tonąć w ględzeniu, zapowiedziach i niekonsekwencjach. Jasne, że ma swoje zasługi i nie mam zamiaru ich tu podważać.

Zapowiedź ogłoszenia w dniu 1 września pierwszej części raportu, który ma być podstawą polskich żądań reparacyjnych względem Niemiec, wywołała furię nie tylko w tym kraju, ale i w szeregach krajowej agentury naszego zachodniego sąsiada. I trudno się dziwić, bowiem kwestia ta może w decydującym stopniu zdeterminować przyszłość Niemiec i ich kondycję ekonomiczną. Mówimy bowiem o wielkich kwotach nawet z perspektywy niemieckiej. Ostrożny szacunek wskazuje, że na stole leży w granicach 1 biliona Euro, co pokazuje skalę wyzwania. Tu od razu podkreślenia wymaga fakt, że straty jakie Polska ponosiła wskutek działań niemieckich, były dokumentowane od pierwszego dnia wojny.

Proponuję się poważnie zastanowić nad tylko dwoma – choć przypadkowo zauważonymi a jednak dużo mówiącymi faktami
Obydwa przykłady pochodzą z medialnych dyskusji jakich wiele.. Takich prawie się nie zauważa a w każdym razie, co najwyżej, kwituje tylko wzruszeniem ramion. Mowa tu o symptomach, które dużo mówią o stanie umysłów osób mających wpływ na rządzenie w naszym mieście – czyli tych których sami popieramy w wyborach sami sobie gotując los.
A potem następuje zdziwienie.Pierwszy fakt jest związany z kolejną rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego.

 „Wejście do strefy euro byłoby więc samobójczym posunięciem. Aczkolwiek takie kraje, jak Niemcy, są bardzo zainteresowane, żeby Polska weszła do strefy euro – chociażby z tego powodu, że wtedy Europejski Bank Centralny przejmuje część rezerw Narodowego Banku Polskiego. Czyli strefa euro dostałaby zastrzyk finansowy kosztem nas, Polaków” – mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl Jerzy Bielewicz, były doradca Goldman Sachs i Royal Bank of Canada.

wPolityce.pl: Czy podziela Pan opinię pana prezesa Adama Glapińskiego, który o ataku polityków opozycji na Narodowy Bank Polski powiedział, że „chodzi o zrealizowanie niemieckiego planu obalenia rządu PiS, ustanowienia jakiegoś ‘rządu Tuska’ i wprowadzenia nas do strefy ERM II czyli związanie złotego z euro twardym kursem”?

• Michael Roth, polityk SPD, członek kierownictwa swej formacji i jednocześnie szef komisji spraw zagranicznych Bundestagu, opublikował w periodyku Internationale Politik Quarterly ważny artykuł w którym proponuje on rewizję dotychczasowej niemieckiej Ost-Politik.
Wystąpienie Rotha jest świadectwem dyskusji i przewartościowań, które mają miejsce obecnie wśród przedstawicieli niemieckiej klasy politycznej, której, mam takie wrażenie, nie śledzimy i nie staramy się, a szkoda, wpływać na wyciągane wnioski. Co pisze Roth? Punktem wyjścia jego rozważań jest przekonanie, formułowane wprost, że agresja Rosji na Ukrainę zmusza Niemcy do ponownego przemyślenia swej polityki wschodniej i krytycznego spojrzenia, z tej perspektywy, na dokonania ostatnich 30 lat.