Aktualności

Jestem zwykłym zjadaczem chleba, owszem, w zakresie natury spraw obywatelskich interesującym się polityką i zupełnie nie akceptującym politykiestwa. Mierzi mnie, gdy politycy zamiast myśleć nie tylko o ciepłej wodzie w kranie ale też, a właściwie głównie – o sprawach zasad, podstaw, strategii i działań wyprzedzających – zajmują się tylko swymi szachami pępkiem i kopaniem po kostkach. Takich nazywam politykierami. Cenię tych polityków, którzy nie tylko mówią ale i realnie zabiegają o takie fundamenty, jak promocja postaw obywateli odwołujących się do zasad etyki, pojęć patriotyzm, pamięć historyczna czyli świadomość ciągłości naszego bytu Państwowego.

Myślę, że warto pokazać wręcz klasyczny przykład praktycznej realizacji pomysłu na zastąpienie trudnej i najwyraźniej kłopotliwej rozmowy o faktach i programach pluciem na odległość zlepkiem jadu, kłamstwa i…chamstwa. W końcu tak ludzie zajmują się spektaklem igrzyskami i mordobiciem a nie rozważaniami i pytaniami których - co o ironio jest wprost i bez ogródek mówione – ma nie być. W tym tekście proponuję Państwu opowieść jak panika ucieczki przed porównaniem argumentów i programów – owocuje wręcz śmiesznością. Unikający konfrontacji świadomy, że w świetle prawdy polegnie liczy na to, że kłamstwo, oszczerstwo i plucie na odległość sprowadzi efekt zniszczenia prawdy.

Antypolska aktywność hiszpańskiego europosła Aguilara pokazuje słabości naszych reprezentantów w Parlamencie Europejskim, służb dyplomatycznych i błędy w naszych relacjach z instytucjami i politykami Unii Europejskiej. Od dwóch tygodni, za sprawą wielkiej afery łapówkarskiej w Parlamencie Europejskim europoseł z Hiszpanii Juan Fernando Lopez Aguilar jest prawdziwą gwiazdą polskich mediów. Oczywiście nie wszystkich, bo te które mają nabożny i wiernopoddańczy stosunek do Zachodu i Unii, o korupcji w Brukseli milczą. Lepiej, żeby ciemny polski lud nie wiedział jacy ludzie mu prawa stanowią i życie projektują, bo jeszcze mogłoby się nie podobać i nieprawidłowo zagłosowałby w wyborach.

Los Polski 2050 to droga już tylko w jednym kierunku
Był taki średniowieczny filozof, który nazywał się William Ockham. Uważał, że trzeba dążyć do prostoty. Jego sposób rozumowania wszedł do historii pod nazwą brzytwy Ockhama. Ta brzytwa tnie bezlitośnie. Odcina nieważne i zostawia istotne. Myślę, że gdyby przystawić brzytwę Ockhama do polskiej polityki, to dni Ruchu Szymona Hołowni byłyby policzone.
Polska 2050 powstała w roku 2020. Próbuję sobie przypomnieć ile razy od tamtej pory pisałem o partii Szymona Hołowni. Raz? Dwa? No może trzy. I to nigdy jako o samodzielnym bycie. Zawsze przy okazji kogoś lub czegoś innego. Dlaczego tak mało? Zdecydowanie mniej niż o PiSie i Platformie.

Tak, drogi wyborco AntyPiSa. Mamy skandal korupcyjny w takiej "świątyni strażników praworządności" jak Parlament Europejski. Pewnie za dużo o tym nie wiesz (o ile cokolwiek słyszałeś na ten temat), bo i skąd? Z premedytacją i wytrwałością przez cały wieczór 17 stycznia szukałem w "wolnych" mediach choćby najmniejszej wzmianki o odbywającej się tego dnia w PE debacie na temat korupcji w tejże instytucji i oczywiście nic nie znalazłem. Bo nie mogłem znaleźć - "wolne" media jak jeden mąż w tym dniu zajmowały się wyłącznie rzekomą "wpadką językową" Andrzeja Dudy w Davos (przemawiając na żywo po angielsku bez kartki i promptera w pewnym momencie się "zaciął", po czym zażartował i kontynuował dalej - ale "afera").

Medialne osiągnięcia Chistine Lambrecht jako ministra obrony Republiki Federalnej wydawały się nie do pobicia, ale bardzo krótko. Oto jej następca, Pistorius, przedstawiany w Niemczech jako polityk – fachowiec od spraw wojskowych i bezpieczeństwa, zaraz po objęciu stanowiska oświadczył, że …właśnie zlecił dokonanie przeglądu stanu posiadanych przez jego kraj czołgów. Rok po wybuchu wojny w Europie. Znakomite, wręcz niesamowite, rekordowe - adekwatnego skomentowania można dokonać tylko cytując Jaroslava Haška, i jego bohatera, kaprala Szymka z Budziejowic.

Współczesny niemiecki czołg ma wbrew pozorom dużo wspólnego ze stereotypem tzw "czołgu francuskiego".
Bo wszystko na to wskazuje, że konstruując Leoparda niemieccy inżynierowie nie myśleli o nim jako o narzędziu walki lecz jako gwarancie utrzymania mitu o doskonałości niemieckiej technologii. I to się niemieckim fachowcom w 100% udało... A w przypadku armaty czołgowej to nawet więcej niż w 100 procentach. Tu wynik starań stał się NATOwskim standardem.
Ale o użyciu... ewentualnym użyciu takiego czołgu w boju decydują nie tylko wysiłki inżynierów oraz parametry techniczne wyprodukowanego wozu.

Wokół tego powiedzenia należałoby chyba osnuć opowieść o Dobczycach widzianych i doświadczanych przez kogoś, kto choć nie jest stałym mieszkańcem, jednak nie jest tu przelotnym turystą. Zakładając, że poszukuje się kierunków, na których należałoby oprzeć jakieś nowe działania na rzecz rozwoju, to może warto byłoby w końcu wziąć pod rozwagę inne propozycje, dotychczas pomijane, poszukać ludzi i metod do oceny i przełożenia tych propozycji w realia. Do tego potrzebna jest praca z odrzuceniem łatwizny schematów i przyzwyczajeń. Rzecz musi się opierać na przyjęciu a nie odrzuceniu a priori tego, co jest nowe.