Z ust przedstawicieli władzy zwłaszcza w przypadku impasu w rozwiązywaniu trudnych spraw, można z reguły usłyszeć taki oto stały refren; Opozycja tylko narzeka ? nie stawia propozycji rozwiązań konstruktywnych ? jest opozycją destruktywną. My tu pracujemy, ktoś musi podejmować decyzje i brać odpowiedzialność, a każda decyzja komuś musi jakoś przeszkadzać. Trudno.
Przed prawie dziesięciu laty dosyć nieopatrznie zaangażowałam się w politykę na lokalnej scenie. Namówiona przez dzisiejszego ministra skarbu Mikołaja Budzanowskiego zostałam członkiem Koła Europejskiego Platformy Obywatelskiej w Krakowie. Podeszłam do tematu bardzo poważnie, bowiem chciałam na temat PO napisać pracę doktorską na UJ u prof. Marka Bankowicza.
?Platforma Oburzonych? wygląda na nowatorską inicjatywę, na coś, co spełnia oczekiwania ludzi znużonych polityką a chcących godnie żyć. I Pan Duda i Pan Kukiz ? mówią ? te sprawy w Sejmie, ta menażeria, mnie nie obchodzą.I tu zapala mi się czerwona lampka.
Trudno jest oprzeć się wrażeniu, że demokracja w Polsce to już tylko wyświechtane słowa. Podobnie jak zapisany w konstytucji trójczłonowy podział władzy. Parlament całkowicie stracił znaczenie. Posłowie i senatorowie służą tylko do podnoszenia rąk i naciskania guzików za ustawami przygotowanymi poza nimi.
Wczorajsze rozmowy Donalda Tuska z Jarosławem Gowinem zakończyły się kompromisem na ?prawdopodobnie takich- warunkach. Minister uzyska wyraźniejsze wsparcie premiera w swoich rządowych poczynaniach. Sprawy światopoglądowe zostaną wyciszone i odłożone w czasie.
Spekulacje kto zajmie miejsce po Jacku Majchrowskim w krakowskim magistracie trwają w najlepsze. Z przeprowadzonych przeze mnie rozmów w ostatnim czasie z politykami wszystkich partii nie wyłania się optymistyczny obraz.
Eurodeputowany Bogusław Sonik z Platformy Obywatelskiej wziął udział w programie TVP Kraków: Polityka bliżej. Takiego politycznego dyletantyzmu dawno nie widziałem. Sonik sprawiał wrażenie, że albo spadł z księżyca albo reprezentuje jakąś partię, która już dawno nie istnieje i nie ma na nic wpływu.
W liście Pani Barbary przebija oczywista tęsknota do rozwalenia koterii, przywrócenia wagi działaniom obywatelskim ? ale też i niestety brak spójności pomiędzy chęciami, zamiarami, oczekiwaniami, logiką, a rzeczywistością.
