Aktualności

W XVIII stuleciu spotyka się o Dostojewskich zaskakująco mało wzmianek w źródłach archiwalnych. Dopiero w spisie szlachty powiatu nieświeskiego i postawskiego z 1796 r. figuruje Dominik syn Wincentego Dostojewski, żonaty z Katarzyną Kostrówną, mający synów Jana i Franciszka, posiadający folwark dziedziczny Wodczyce (Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi w Mińsku, f. 319, z. 1, nr 6, s. 22).* * *
W wieku XIX zaledwie kilkakrotnie wzmiankują oficjalne przekazy o ostatnich już polskich reprezentantach tego rodu, który powoli, ale sukcesywnie, ulegał dwujedynemu procesowi biologicznej degeneracji i rusyfikacji.

Co prawda doktrynerstwo i zafiksowanie na walce plemiennej wykluczają rozwagę - niemniej należy spróbować zachęty do zastanowienia się co oznacza istota tego, co mówią i robią totalsi w sprawie wydarzeń na naszej wschodniej granicy w tym wypowiedzi b. ministra ON niejakiego Siemoniaka w Tok fm (25.10.21) Tekst przedkładam każdemu bez wyjątku, a miłośnikom tzw. opozycji w szczególności i zwłaszcza tym, skłonnym jednak do własnej oceny sytuacji, w której się znajdujemy. Sądzę właśnie tym ostatnim warto przedłożyć relację z mojego własnego doświadczenia – czyli treści wspominanego wywiadu.

Szczepienia najlepiej zapobiegają szerzeniu się pandemii brak
- Jeśli ktoś nie przyjął szczepionki i zaraził się wirusem Delta, który jest turbowirusem, szybciej się rozmnaża, ma dużo większy potencjał zakaźności, to częściej trafia do szpitala. Teraz epidemia dzieli się na dwie prędkości: ludzie zaszczepieni chorują lżej, nie umierają i to może trochę przykrywać losy tych, którzy są niezaszczepieni, częściej trafiają do szpitala, chorują ciężej, częściej umierają – mówi dr Paweł Grzesiowski, lekarz pediatra, ekspert Naczelnej Rady Lekarskiej ds. walki z COVID-19

Tusk jest najlepszy! Znowu wygra wybory na szefa PO, jak jeszcze ich nie wygrał. Kiedy chciał odszedł, kiedy chce wraca, nikt mu nie podskoczy. Każdy tak potrafi? To będzie jego kolejne zwycięstwo wyborcze. I niech oponenci się przymkną, że to tylko ustawki, te Tuskowe kolejne zwycięstwa, on po prostu się wyspecjalizował w wygrywaniu wyborów, których faktycznie nie ma. To też sztuka. Zaczęło się to od tego (nie)sławnego 27:1. Widział wtedy ktoś dwadzieścia siedem rąk podniesionych za Tuskiem? Tusk lubi wybory przez aklamację, bo, po co ryzykować, że znajdzie się paru „wariatów”, którzy coś zamącą, czegoś się dopatrzą i, „a nuż widelec”, coś się nie uda. A aklamacyjnym sposobem już parę razy się udało,

Gdyby nie wczorajsza debata w Parlamencie Europejskim, nie miałbym bladego pojęcia, że w tym unijnym cyrku mandatem europosła legitymuje się aż tylu idiotów, pogubionych w meandrach podstawowych faktów, określeń i definicji dotyczących unijnej Europy i unijnej Polski. Hiszpańska komunistka broni emerytur dla polskich eSBeków, niezrównoważony Belg grozi Polsce rozbiorami, Niemiec o fizjonomii wielkiego mistrza krzyżackiego definiuje polskich patriotów, a sama niemiecka Przewodnicząca Komisji Europejskiej mówiła, że ostatnio to stan wojenny (Jaruzelskiego) niweczył walkę o niezależne sądy, słowem: nieustający, wszechobecny bełkot o praworządności, nigdzie nie zdefiniowanej, o rzekomych europejskich wartościach.

W sprawie uchwały dotyczącej budowy zapory na granicy białoruskiej można zabierać głos, czas i dyskutować, dyskutować i dyskutować czekając na to na co zapewne liczy z zasady i wręcz doktrynalnie obstrukcyjna pozycja. Deklaracje tejże – trzeba strzec – trzeba dbać - ale – PiS kradnie, trzeba pilnować – maseczki i respiratory itd. Co by było gdyby wtedy ich zabrakło – jakie larum opozycji by było – mniej ważne ale jakie byłby skutki?
Fałsz i bezczelność ścigają się ze śmiesznością, brakiem logiki i przyzwoitości

Ktokolwiek, gdziekolwiek i kiedykolwiek by czegoś nie robił, czymś rządził, zawsze znajdzie i chwalców i krytyków.
Można tak usprawiedliwiać każde łamańce. W Krakowie dzieje się, zmienia się, rośnie i porządkuje (albo odwrotnie) i to jest niezaprzeczalny fakt. To, że coś się dzieje (już rzadziej pada pytanie dlaczego i po co) połączone z frazami „lepiej się nie wychylać”:, „po co się narażać”, „a kto tam wie”, i właśnie „a jednak coś się dzieje” plus interesy i gwarancja bezpieczeństwa dla zarządzających ze strony lokalnych mediów, dają to, co mamy w Krakowie.

W ostatnich tygodniach Centralne Biuro Antykorupcyjne aresztowało czterech krakowskich urzędników. Wszyscy zatrzymani zajmowali kierownicze stanowiska. Powodem zatrzymania były naruszenia przy tworzeniu planów zagospodarowania, wydawanie dla deweloperów korzystnych decyzji planistycznych oraz nieprawidłowości przy procedurze zatrudniania w miejskich spółkach. Skandal, nepotyzm, afera? Nie w Krakowie.
Zatrzymanie bliskich współpracowników prezydenta Majchrowskiego nie wywołało w mieście większego oburzenia. Bierna i znieczulona na skandale opinia publiczna zachowuje się jak gotowana żaba, stopniowo przyzwyczajana do szemranych warunków sprawowania władzy w mieście.