Aktualności

Każdy 10 kwietnia jest poniekąd taki sam. Wspominam najtragiczniejszy dzień w naszej współczesnej historii, a dobrze pamiętam niemal każdą jego minutę, zwłaszcza że przeżywałem je tam, na miejscu katastrofy. Ogarnia mnie złość, że dopuszczono do takiego dramatu. Ściska serce, gdy wspominam wybitnych rodaków, których brak wciąż nam w Polsce tak doskwiera. I przepełnia mnie żal, że nie udało się nawet to, co elementarne – niepodważalnie ustalić przyczyny tego dramatu.
W Smoleńsku i Katyniu byłem trzy razy - w 2010, 2016 i 2018 roku. Wszystko wskazuje, że najprawdopodobniej już tam nie wrócę, a przynajmniej nie w dającej się przewidzieć przyszłości.

Oleandry – to dziś już powoli tylko słowo nazywające miejsce, z którego wychodziła w swój marsz I - wsza Kadrowa, marsz początku procesu odzyskiwania niepodległości. W 1918 r Powstał Związek Legionistów i ten, dla realizacji swych celów statutowych jakim się stały kształtowania postaw patriotycznych zwłaszcza młodzieży i kultywowanie pamięci o Czynie Niepodległościowym postanowił podjąć budowę miejsca jego trwałego upamiętnienia. Powstał projekt dużego założenia architektonicznego autorstwa Adolfa Szyszko-Bohusza. Równocześnie, tak jak zostało zapisane w statucie –jako jeden z integralnych działów Związku, powołano Muzeum Czynu Niepodległościowego z zadaniem dbałości i przechowania świadectw i pamiątek myśli niepodległościowej.

„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków” - wskazuje w „Die Welt” Andreas Schleicher który w OECD odpowiada za badania PISA. Niemiecka gazeta wymienia przyczyny sukcesów polskiego systemu edukacji, które poświadczają międzynarodowe badania Programme for International Student Assessment (PISA) koordynowane przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków”
„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków. W porównaniu z Niemcami i innymi krajami uprzemysłowionymi Polska mało wydaje na edukację, a mimo to polscy uczniowie osiągają świetne wyniki, które od lat się poprawiają” - mówi „Die Welt” Andreas Schleicher.

Według Orwella, "INGSOC to dwójmyślenie, zmienność przeszłości, negacja obiektywnej rzeczywistości.
Dwójmyślenie: umiejętność akceptowania dwóch sprzecznych poglądów jednocześnie i wierzenie w oba naraz.Typowy wyznawca Donalda Tuska wie, kiedy winien zmienić swoje wspomnienia, a zatem w pełni się orientuje, że przekręca fakty; równocześnie jednak, dzięki dwójmyśleniu, święcie wierzy, iż prawda nie została pogwałcona.
Dużym sukcesem Platformy Obywatelskiej, a w szczególności jej lidera, jest zastosowanie tego mechanizmu wobec milionowej grupy Polaków. Nad tym, jakie są przyczyny tego sukcesu, nie będziemy się zastanawiać, więc przejdźmy od razu do przykładów.

Tusk zatrzymał się przed ścianą swojej niemożności, zupełnie nie panuje nad wypowiadanymi słowami, które będą mu wypominane przez długi czas. Brak zdolności przewidywania u polityka, który pretenduje do pełnienia roli przywódcy opozycji, jest cechą niewybaczalną, nie tylko potwierdzającą, że na takiego przywódcę się nie nadaje, ale i groźną dla jego partii, która przez ułomność swego szefa traci na popularności. Czy mnie to martwi? Zupełnie nie, Tuska nie ma kto zastąpić, w PO wszyscy to wiedzą, a im w PO gorzej, tym dla Polski lepiej (odwrotność tego, czego życzą sobie platformersi). Trzaskowski na premiera się nie nadaje, Schetyny do takiej roli „kumple” nie dopuszczą, a dalej … to nawet na dalekim horyzoncie zamiennika nie widać.

Niemiecki tygodnik „Der Spiegel” podaje, iż zawieszenie unijnych wypłat dla Polski i Węgier to m.in efekt nacisków dwóch niemieckich europosłów na przewodniczącą KE Ursulę von der Leyen. To kolejny dowód na to, iż z Unią nie da się prowadzić normalnego dialogu na argumenty i oczekiwać, iz nagle stanie się wraz ze swoimi instytucjami praworządna, czy też zwyczajnie uczciwa i przyzwoita. Że nie będzie sprzedajna, że przestanie być narzędziem politycznej i gospodarczej ekspansji Berlina. Polityka ulegania eurokracji może sprawić że Zjednoczonej Prawicy po jesiennych wyborach zabraknie samodzielnej większości.

Marsz Papieski planowany w Krakowie na 2.04.2023 r jest oczywiście naturalną reakcją na – pominę cisnące się na myśl określenia – ale też wyjątkowo bezsensowny, bezzasadny atak na św. Jana Pawła II.
Każdy samodzielnie myślący zdaje sobie chyba sprawę, że atak ten został podjęty najwyraźniej dla wiele szerszych dalekosiężnych lewackich celów Musi być on widziany jako ostatni człon skoordynowanego natarcia na fundamenty od wieków spajające i broniące nasz naród. Trudno tego nie widzieć. Tym razem precyzyjnie wybrano moment, gdy spora część aktywnych Polaków już nie ma osobistego doświadczenia z kontaktu ze świętym, już przygotowano grunt (patrz kabarety czy gość nabijający się przed kamerą z postaci cierpiącego Ojca Świętego) podkładania min pod autorytet Kościoła i wiarę.

Musi zastanowić dlaczego właściwie w sumie prawie połowa obywateli, i to w obecnej sytuacji kulturowej i geopolitycznej, aż bezrozumnie, bo na odruch i z głuchotą na fakty jest doktrynalnie antypisowska. I drugie – dla co piątego Polaka św. Jan Paweł II nie jest autorytetem. Doktrynalną nienawiść można jakoś tłumaczy ale to kto dla tych pozostałych 20% jest autorytetem? Tłumaczyć nie znaczy akceptować jako zerwania wszelkich szans na racjonalną wymianę poglądów a to oznacza przyjęcie za sposób życia społecznego zerwanie wszelkich więzi. Autorytet ma być opoką fundowaną na stałych wartościach. Marks, Lenin, Stalin, Putin, Michnik Hartmann itp. ? Co to oznacza nie trzeba mówić.