Aktualności

Chyba czas na wstępne podsumowanie kolejnej rundy Wielkiej Gry toczonej od 6 wieków między Polską a Imperium Moskiewskim o dominację w Europie Centralnej. Wreszcie niepodległa III RP zaraz po wyzwoleniu zaczęła kolejną kampanię w celu przeciągnięcia na Naszą stronę państw buforowych, a szczególnie Ukrainy, największej i zdecydowanie najważniejszej. Co ważne, w tej operacji współpracują wszystkie ugrupowania, niezależnie od dzielących ich wojenek.
Z drugiej strony Putinowska Rosja nigdy nie porzuciła nadziei na odzyskanie dawnej potęgi Imperium Carów, nieważne, Białych czy Czerwonych. A dla tego celu konieczne było podporządkowanie Ukrainy. Zderzenie tych działań doprowadziło do kolejnych kryzysów, z których największy obserwujemy teraz.

Niezwykle poważny szczyt NATO i można powiedzieć – czysta kpina. Nie błazenada a kpina z cierpienia ludzi. Wszak jakby ścisnąć rezultaty to na to wychodzi. Mapa drogowa – start - na połowę maja. Ukraina miała być zajęta w dni, broni się już miesiąc, jest rozwalana, zostawiona na pastwę bestii owładniętej manią dojścia do mocarstwowości. Już miesiąc a do samego planowania pomocy ma być drugie tyle z hakiem? Czyżby NATO liczyło na to, że Ukraina w końcu zostanie zrównana z ziemią, ludzie wybici, oprócz tych którym się uda jeszcze uciec – i będzie można wrócić do biznesów – bo ropa, gaz i tablica Mendelejewa.

Czy kogoś jest w stanie zdziwić chamstwo, barbarzyństwo właściwe też słowom nawet Patriarchy Cerkwi Moskiewskiej Makarego w rozumieniu słowa dyplomacja.
Tak więc ani mnie nie dziwi, ani nie szokuje a nawet nie przejmuje chamstwo i buta ważnej figury w strukturze tego do szpiku kości sowieckiego państwa. Te typy tak mają i już. Oto szef Roskosmosu Dimitryj Rogozin w swoim wpisie na Twitterze wprost zagroził – tak trzeba powiedzieć – Prezesowi i co dodatkowo ważne z punktu widzenia języka cywilizowanej dyplomacji - Posłowi RP Jarosławowi Kaczyńskiemu „Przyjedź do Smoleńska, porozmawiamy” To taki język ichniejszej niecywilizowanej dyplomacji.

Ogromna większość ekspertów oraz komentatorów wykazuje zadziwiającą ślepotę ewentualnie podświadome wyparcie oczywistych faktów (poza grupą dobrze znającą Realia, ale wolącą trzymać się zasady- ciszej nad tą trumną). Tymczasem, po 3 tygodniach wojny łatwo dojrzeć Real - gdy Rosja dokonała agresji na Ukrainę, starannie udawała, że wcale nie jest w stanie wojny z Ukrainą, aż do zagrożenia karą 15 lat łagru dla twierdzących inaczej. Po czym Koalicja państw Zachodu również dokonała agresji na Rosję, starannie udając, że wcale nie znajduje się z Nią w stanie wojny. Dlatego tytułowe zdanie jest prawdziwe, aktualnie Rosja toczy wojnę z Sojuszem dwóch podmiotów- Ukrainy i Koalicji państw Zachodu.

Sądzę, że pamięć o Panu Janie Maliku nie może być opisywana tylko samymi suchymi datami i faktami w oderwaniu od tradycji Jego rodziny, miejsca, w którym żył i co bardzo istotne Jego osobistego podejścia do spraw którymi się zajmował i – przejmował. Tym tekstem pragnę właśnie dać pod rozwagę też i młodym artystom i „artystom” te cechy twórcy, które choć stanowią istotę jego roli dla społeczeństwa, dziś są lekceważone, odsuwane na bok jako rzekomo przeszkadzające w osiągnięciu sukcesu i bycia jak się to mówi – trendy.
Sukces – ale jaki. Co jest owym sukcesem – skupmy się tylko – artysty. Sukces komercyjny? Sława ? A może pozostawienie myśli zawartej w tym co dany artysta robił i zrobił.

Wielu komentatorów, obserwując dotychczasową kampanię wojenną w Ukrainie, zadaje sobie pytanie o przyczyny tak wielkiej kompromitacji armii rosyjskiej. Żeby zrozumieć ten problem, należy uświadomić sobie podstawową prawdę: każda armia jest odzwierciedleniem społeczeństwa, w którym powstała.
Imperium kłamstwa
Wystarczy przypomnieć sobie Siergieja Ławrowa, który kilka dni temu w obecności dziennikarzy z całego świata, bez zająknięcia stwierdził, iż Rosja nie napadła na Ukrainę. Albo generała Zołotowa, który stojąc obok patriarchy Cyryla przekonywał bez mrugnięcia okiem, że na wojnie Ukraińcy używają cywilów jako żywych tarcz.

Jednym z najbardziej ogrywanych w ostatnich tygodniach scenariuszy, jest skoordynowana próba przedstawienia Victora Orbana jako sojusznika Putina. Nachalność tej propagandy, ilość kłamstw i fałszów serwowanych przy tej okazji jest tak wielka, że nie ulega już najmniejszej wątpliwości, że akcje ta jest sterowana. I zbiegają się tu dwa nurty. Po pierwsze jest to propaganda rosyjska w wydaniu „pocałunek śmierci”. Zinfiltrowani przez Putinowski aparat bezpieczeństwa influencerzy różnej maści krzyczą, że Rosja „kocha/docenia/szanuje/wspiera/etc” (niepotrzebne skreślić) Węgry. Mają oni świadomość, iż w szerszej przestrzeni, w dzisiejszej atmosferze, te oznaki „przyjaźni” z jej strony same w sobie przyczyniają się do podważania wiarygodności Węgier.

Z perspektywy koncentracji uwagi całego świata na wojnie rosyjsko - ukraińskiej, Białoruś pojawia się właściwie wyłącznie w kontekście stworzenia dla Rosjan możliwości zaatakowania Kijowa po najkrótszych liniach oraz epatowania przez Łukaszenkę możliwością dołączenie jego wojsk do wojny.
Wiele spraw, w tym zwłaszcza relacje polsko - białoruskie, umaka nam sprzed oczu. A to bardzo źle, zarówno w krótkiej jak i w długiej perspektywie.
Nie chcę wracać do kwestii oceny polskiej polityki wobec Białorusi na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza.