Niestety, hipokryzja staje się akceptowalną przez wyborców metodą uprawiania polityki. Staje się metodą możliwą do przyjęcia.
To przyjęcie że fałsz, kłamstwo jest czymś właściwym. Zastanówmy się jakie to niesie skutki – dla nas wszystkich nie tylko tych podziwiających skuteczność magów od robienia wody z mózgu. Skoro, z definicji, hipokryzja jest ubieraniem masek w oparciu o niespójnie stosowane zasad moralnych czyli odwracanie kota ogonem, to w polityce jest ona szczególnym i niebezpiecznym łajdactwem. Wszak polityka ma zmierzać do pracy na rzecz dobra wspólnego a hipokryzja polityka temu zaprzecza będąc działaniem tylko na omamienie wyborcy co do faktycznych zamiarów delikwenta.

Słowo się rzekło i Hołownia, Kosiniak-Kamysz, Czarzasty nie mają już wyjścia, muszą być obecni, skoro to zadeklarowali, na marszu organizowanym przez Tuska i jego PO. Ci panowie pewnie jednak nie zakładali, że wierchuszka Platformy, z jej szefem na czele zapowie, iż nie przewiduje się wystąpień przywódców marudnych koalicjantów, którzy wcześniej nie kwapili się do realizowania pomysłów Donalda Tuska. Tymi pomysłami była m.in. jedna lista wyborcza wszystkich partii opozycyjnych, o którą Tusk długo zabiegał i którą miał ostatecznie zatwierdzać. Tusk srodze się zawiódł, bo jego pomysłu nie zaakceptowano.

• Wiele bitem toczonych przez obóz III RP z obozem propolskim ma charakter rytualny, propagandowy. Wchodzą w nie, bo w ramach przyjętej po 2015 roku totalności opozycji, widz ma mieć wrażenie iż w kraju ciągle się pali, wszystko się wali, rząd jest nie tylko zły, ale i podły, moralnie odrażający. Przy potężnej przewadze medialnej, biznesowej i strukturalnej daje to opozycji spore korzyści, z najważniejszą na czele: wielu Polaków zostało tak otumanionych, że działają i głosują przeciw własnym interesom, na tych, którzy zamierzają ich okraść ze wszystkiego.

Wszystkie katastrofalne błędy Donalda Tuska i PO w polityce wobec Rosji gen. Nosek przenosi na PiS i Jarosława Kaczyńskiego. Gdy się czyta takie rzeczy, pierwszym odruchem jest, żeby w to nie wchodzić, bo to czysta paranoja. Ale z drugiej strony jest coś ważnego w tym, że niektórzy szefowie tajnych służb po 1989 r. z takim uporem, a wręcz poczuciem szczęścia prezentują paranoiczny sposób myślenia. Jego częścią są oczywiście poczucie specjalnej misji, przekonanie o niezrozumieniu tej misji, a czasem wręcz o odtrąceniu oraz przypisywanie sobie jeśli nie możliwości manipulowania wszystkim i wszystkimi, to przynajmniej posiadania niemal nadprzyrodzonej i bardzo wyjątkowej umiejętnością rozumienia zjawisk i ludzi.

Fragment niezwykłej historii swoich rodziców, matki, którą uratował od śmierci w niemieckim obozie zagłady paszport od grupy Ładosia i ojca, przedsiębiorcy ze Lwowa, który trafił do sowieckiego gułagu, opisuje w sobotę w „The Times” publicysta tej gazety i członek Izby Lordów David Finkelstein.
Artykuł Finkelsteina jest zapowiedzią jego książki "Hitler, Stalin, Mama i Tata", która ma zostać wydana w Wielkiej Brytanii 8 czerwca.
"To opowieść o miłości i morderstwie. Opowieść o tym, jak straszliwa fala wielkich sił historii uderzyła w dwie szczęśliwe rodziny; o tym, jak rzucała nimi i wywracała, a w końcu wyrzuciła na suchy ląd to, co pozostało.

Nie za bardzo entuzjastycznie albo też raczej z sporą dozą realizmu widzę ogłoszony ostatnio jako znakomity projekt uruchomienia konkursu na koordynatorów wolontariatu. Realizacja też wzniośle – w ramach Korpusu Solidarności.
Nie ma wątpliwości, zawsze siły ludzi dobrej woli i wiarygodności są bezcenne. Tym samym już hasło jest ważne Skąd więc moje obawy a raczej chęć wskazania pułapek które całą rzecz mogą obrócić przeciwnie do zamierzeń.
I to właśnie chcę pokazać.
Trzeba być realistą i wiedzieć bliżej co na przykład w praktycznym wykonaniu znaczą tu słowa koordynator, wolontariat NGO no i oczywiście - konkurs.
To są słowa klucze do sukcesu i tych trzeba pilnować by nie było jak z UE – założenia świetne a obecne wykonanie – na granicy samobójstwa i to wybranych.

Uprzejmie ją nazwijmy opozycja miewa różne motywacje i propozycje nie głównie a wyłącznie na „nie” i „przeciw”.
Ostatnim przykładem z tego cyklu jak dla mnie ocierającym się o jawny bezsens i śmieszność wobec zdrowego rozsądku są opowieści opozycji wokół 800+
Dwie rzeczy warto tu pokazać
Pierwsze – żądanie by zmianę 500+ na 800+ wprowadzić natychmiast a nie od przyszłego roku budżetowego, musi się zderzyć nie tylko z oczywistymi kwestiami budżetowymi lecz też i z inną jawną karykaturą logicznej.

Proszę Państwa, 15 maja 2023 roku skończyła się w Polsce polityka. Nie tylko w Polsce. Teraz będzie postpolityka. Lider największej partii opozycyjnej ogłosił, że chce realizacji programu partii rządzącej nie później, niż natychmiast. Według części komentatorów związanych z opozycją, to: szach-mat, cios, gejmczendżer, nokaut. Dziennikarz Gazety Wyborczej Paweł Wroński, który - mówiąc eufemistycznie - nieco się ostatnio zradykalizował w walce z PiS oświadczył, że Kaczyński "wszedł na grabie".
Od teraz wszelka dotąd znana i uprawiana pod każdą szerokością geograficzną działalność polityczna straciła sens, a wiarygodność stała się bajeczką dla frajerów. Wystarczy już publicznie podebrać program przeciwnikowi i ogłosić, że się chce go zrealizować szybciej i już jest po kampanii.