Każde ważne dokonanie wzbudza niechęć przeciwników nie obejmujących rozumem znaczenia tegoż dokonania lub też z dowolnych powodów chcących zatrzeć jego wagę. W bezsilności wobec znaczenia działania krzyczą, że niezgodnie z prawem choć dzieło nie tylko to nie szkodzi nikomu ale i jest zgodne z prawem. Tak, lecz dla takich jest najgorsze - tworzy nową jakość. Wystarczająco długo żyję, by patrząc się za siebie wiedzieć, ile zdarzeń widziałem, ile osób poznałem, ile osób spotkałem, ilu faktów byłem świadkiem
W tym były osoby, zdarzenia, fakty dziś powszechnie znane i cenione. Są wśród nich i takie, które nie są pamiętane, choć już wtedy były w moim odczuciu ważne a dziś, jak sądzę, ich waga wciąż rośnie.

Zdumiewa mnie gdy polityk, a więc ktoś kto ma działać dla dobra wspólnego mówi; należy zmieniać organizację naszego życia, jego zasady w takt życzeń urzędników brukselskich bo – od tego zależy kasa. To powinno, musi się, widzieć i użyć do wyborczej oceny takiego polityka mając na uwadze aż dwa aspekty sprawy
Jeden - to sfera interesów – drugi – sfera zagrożenia lub nawet rezygnacji z suwerenności. Który ważniejszy? Dla każdego co innego może być ważne . Dla jednego wyborcy będzie ważny pierwszy dla innego drugi odcień postawy polityka lecz zawsze oba dają informację o polityku, z punktu widzenia jego przydatności do działań na rzecz właśnie dobra wspólnego.
Oczywiście - niezłomnie wierząc w politpoprawność europejską, można nawet uznać za mało wiarygodne i istotne to, co wprost mówi człowiek biegły w kotle polityki unijnej – minister W. Waszczykowski.

Mnożą się dowody na prorosyjskość PiS-u. Wczoraj cały świat zobaczył pisowskiego prezydenta, który dla niepoznaki ściskał się z prezydentem Ukrainy w ukraińskim parlamencie. Nikogo trzeźwo myślącego nie mogła zwieść pozorowana serdeczność tych uścisków ani deklaracje o entente cordiale obojga narodów. Przy okazji wyszła na jaw prorosyjskość ukraińskiego prezydenta, bo przecież gdyby był antyrosyjski, to by się nie ściskał z prorosyjskim Polakiem. Prorosyjskość bowiem, jak oliwa, zawsze na wierzch wypływa.
Jeszcze nie przebrzmiało echo tych kompromitujących scen, gdy jak grom z jasnego nieba spadła na nas informacja, że Polska wymówiła Rosji umowę jamalską.

Gdy piszę te słowa, w fińskim parlamencie trwa debata nad przystąpieniem Finlandii do NATO. Wszystko wskazuje na sukces tego planu.
Żeby zrozumieć jak wielkie, historyczne znaczenie będzie miała ta decyzja dla Finlandii, a zarazem dla Europy, trzeba się cofnąć aż o ponad 200 lat. Pozwoli to zarazem unaocznić rozmiary gigantycznej klęski, jaką poniesie Putin i jego imperialne ambicje. W 1809 roku, Rosja pod berłem cara Aleksandra I zwyciężyła w wojnie ze Szwecją. Wojna pochłonęła życie tysięcy rosyjskich żołnierzy, ale triumf był wspaniały: Rosja zdobyła podległą dotąd Szwedom Finlandię, która została przyłączona do imperium rosyjskiego jako Wielkie Księstwo Finlandii.

Ściślej - trójki jej reprezentantów z szefem na czele – posłem Grzegorzem Braunem
Uważam, że warto ową konferencję nie tyle omówić co tylko pokazać na czym polega technika w sumie wyborczej manipulacji politycznej tych polityków.
Cel jak mantra – i to na początek wskazany przez panią Rzecznik – a powtarzany cyklicznie - odwołać Ministra Mariusza Kamińskiego – doprecyzowany przez posła Brauna – sukcesywnie do odwołania – wszyscy,

Codziennie odbieram przeróżne SMS –y z pytaniami niby sondażowymi, a w moim odczuciu mającymi zadanie kształtowania opinii publiki. Zwłaszcza tej już nawykłej do dyktatu, a to większości, a to poprawności itd. co na jedno wychodzi. Wysyłane w ciemno – bo takich naiwnych nie brakuje, zawsze ktoś się nabije zwłaszcza na pytanie z zawartą wstępnie informacją, np. 60 % Polaków uważam, że ….coś tam – czy zgadzasz się z tym ? Taka sobie wrzutka informacyjna a nie sondaż – bo jak sondaż to skąd niby wynik?
Pytaniem które dziś otrzymałem, jest jednak przy okazji asumptem do zatrzymania się nad kwestią narzucania przyzwyczajenia do bezsensowności stawianego problemu.

Czasami warto przenieść się oczyma wyobraźni w przyszłość i spróbować rozważać hipotetyczne scenariusze. Takie przedsięwzięcie może mieć sens zawsze wtedy, gdy do tych spekulacji staramy się dołączyć doświadczenia przeszłości i teraźniejszości. No bo jeśli pewne zjawiska mają charakter historycznie stały, to przewidując możliwe scenariusze w przyszłości, możemy z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmować, że coś naprawdę może się zdarzyć.
Patrząc przez pryzmat naszych doświadczeń możemy przyjąć, iż ujawniona w ostatnich trzech – czterech miesiącach agresywność i brutalność Rosji, nie może dziwić.

Amerykanie znaleźli ochotników, których kraju nie muszą okupować, ochotników walczących w swoim interesie jak i w interesie mocarstwowej pozycji USA. Trzeba im oczywiście dostarczyć broń, informacje wywiadowcze i pieniądze, ale dla Ameryki ta wojna jest daleka i bezpieczna. Również propagandowo ustawiając Rosję w zdecydowanie złym świetle. Przy okazji agresja Rosji stwarza zapotrzebowanie i atrakcyjność pozycji USA w Europie niwecząc mozolnie przygotowywane plany rosyjsko-niemieckie o wypchnięciu USA z Europy.
Amerykanie (podobnie jak Rosjanie) z niesmakiem wspominają swoją 20 letnią “operację specjalną” w Afganistanie, czy wcześniej w Wietnamie, które mimo niepowodzeń przecież nie zablokowały ich światowej roli.