Aktualności

Oleandry – to dziś już powoli tylko słowo nazywające miejsce, z którego wychodziła w swój marsz I - wsza Kadrowa, marsz początku procesu odzyskiwania niepodległości. W 1918 r Powstał Związek Legionistów i ten, dla realizacji swych celów statutowych jakim się stały kształtowania postaw patriotycznych zwłaszcza młodzieży i kultywowanie pamięci o Czynie Niepodległościowym postanowił podjąć budowę miejsca jego trwałego upamiętnienia. Powstał projekt dużego założenia architektonicznego autorstwa Adolfa Szyszko-Bohusza. Równocześnie, tak jak zostało zapisane w statucie –jako jeden z integralnych działów Związku, powołano Muzeum Czynu Niepodległościowego z zadaniem dbałości i przechowania świadectw i pamiątek myśli niepodległościowej.

Według Orwella, "INGSOC to dwójmyślenie, zmienność przeszłości, negacja obiektywnej rzeczywistości.
Dwójmyślenie: umiejętność akceptowania dwóch sprzecznych poglądów jednocześnie i wierzenie w oba naraz.Typowy wyznawca Donalda Tuska wie, kiedy winien zmienić swoje wspomnienia, a zatem w pełni się orientuje, że przekręca fakty; równocześnie jednak, dzięki dwójmyśleniu, święcie wierzy, iż prawda nie została pogwałcona.
Dużym sukcesem Platformy Obywatelskiej, a w szczególności jej lidera, jest zastosowanie tego mechanizmu wobec milionowej grupy Polaków. Nad tym, jakie są przyczyny tego sukcesu, nie będziemy się zastanawiać, więc przejdźmy od razu do przykładów.

„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków” - wskazuje w „Die Welt” Andreas Schleicher który w OECD odpowiada za badania PISA. Niemiecka gazeta wymienia przyczyny sukcesów polskiego systemu edukacji, które poświadczają międzynarodowe badania Programme for International Student Assessment (PISA) koordynowane przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków”
„Niemcy mogą się wiele nauczyć od Polaków. W porównaniu z Niemcami i innymi krajami uprzemysłowionymi Polska mało wydaje na edukację, a mimo to polscy uczniowie osiągają świetne wyniki, które od lat się poprawiają” - mówi „Die Welt” Andreas Schleicher.

Tusk zatrzymał się przed ścianą swojej niemożności, zupełnie nie panuje nad wypowiadanymi słowami, które będą mu wypominane przez długi czas. Brak zdolności przewidywania u polityka, który pretenduje do pełnienia roli przywódcy opozycji, jest cechą niewybaczalną, nie tylko potwierdzającą, że na takiego przywódcę się nie nadaje, ale i groźną dla jego partii, która przez ułomność swego szefa traci na popularności. Czy mnie to martwi? Zupełnie nie, Tuska nie ma kto zastąpić, w PO wszyscy to wiedzą, a im w PO gorzej, tym dla Polski lepiej (odwrotność tego, czego życzą sobie platformersi). Trzaskowski na premiera się nie nadaje, Schetyny do takiej roli „kumple” nie dopuszczą, a dalej … to nawet na dalekim horyzoncie zamiennika nie widać.