Aktualności

Z uwagą wysłuchałem wystąpienia Prezydenta RP Andrzeja Dudy zawierającego argumentację jego decyzji zawetowania poprawek do ustawy medialnej. Była ona etykietowana przez opozycję jako Lex TVN co było zabiegiem propagandowym narzucającym, że ustawa ta jest nastawiona na – jak to mówiono – wprost likwidację tej jednej stacji.
Już w samym więc zalążku siedziało po prostu kłamstwo nakierowane na zablokowanie zamiarów zapewnienia zarówno pluralizmu medialnego jak i próby obrony Polskiego interesu przed brutalnymi atakami wprost na polską rację stanu, prowadzonymi w interesie kogo popadnie – ale nie Polski.

Z wielu wypowiedzi na temat prezydenckiego weta w odniesieniu do ustawy zwanej “lex TVN” wynika, że w większości nie zdajemy sobie sprawy ze skutków tego posunięcia. Spotkałem się z oceną, że jest to sprawa małej wagi i nie powinna wywoływać istotnych skutków politycznych. Jestem wprost przeciwnego zdania, sprawa ma znaczenie nie tylko prestiżowe i symboliczne, ale również niesie daleko idące skutki w kształtowaniu pozycji Polski w układach międzynarodowych. Niezależnie bowiem od użytej argumentacji w świat poszła wiadomość, że prezydent Polski ugiął się pod skoncentrowanym atakiem obcych, a niejednokrotnie wrogich nam sił.

Opinię publiczną części społeczeństwa tej nie uległej totalnej negacji wszystkiego – pod hasłem; „byle by było jak było” – oburzają nie tylko czyny z przeszłości lecz i obecne zachowania Marszałka Senatu Tomasza Grodzkiego. Unika on skonfrontowania się z poważnymi zarzutami korzystając ze swej pozycji. Aż żenada. Cokolwiek by nie powiedzieć – pan III-ci - ze swego punktu widzenia - jest skuteczny. A, że sam z swymi kolegami i Senatem zachowuje się jak postać szatniarza z filmu S. Barei, to też i owe byty czyni równie smętnie ośmieszonymi.
Dla ułatwienia zostawmy na marginesie Kodeks Honorowy i pojęcie zdolności honorowej.

Zmartwiła mnie postawa prezydenta Dudy, który odrzucił ustawę regulującą, a właściwie precyzującą struktury właścicielskie mediów w Polsce. Pretensje mam też do tych, którzy ustawę przygotowywali, że nie zrobili tego lepiej, a można było to zrobić tak, by uwagi prezydenta były w niej uwzględnione. Tak, czy inaczej, kolejny raz okazało się, że obóz władzy we własnych szeregach nie potrafi się porozumieć, by osiągać sensowne cele, ważne dla funkcjonowania naszego państwa i przede wszystkim broniące polskiego punktu widzenia. Niestety, kolejny raz okazało się, również za przyczyną obozu rządzącego, że Polsce mniej wolno, niż innym, nie możemy mieć ustawy medialnej podobnej do ustaw obowiązujących w wielu innych państwach, bo rzekomo zagrażało to interesom amerykańskim prowadzonym w Polsce.