To już jedenasta rocznica powstania tej ważnej i potrzebnej placówki kultury w Nowym Wiśniczu. Z tej okazji odbył się wernisaż dwunastu rysunków ?Cytaty z lekcji umierania? Czesława Dźwigaja, a także prapremiera filmu ?Pars Pro To To? o tym znanym artyście.
Autorzy filmu:Miłosz Horodyski i Joanna Buławy starali się w nim udowodnić ,że prof. Czesław Dźwigaj nie jest artystą kontrowersyjnym jak się powszechnie uważa. Czy im się to udało ocenią Państwo sami gdyż jesienią tego roku film zostanie wyemitowany na antenie TV Kraków, a także w telewizji ogólnopolskiej. A wracając do rysunków, jest to cykl głęboko filozoficzny niosący z sobą fundamentalne pytania egzystencjalne na temat sensu życia i śmierci. Dwanaście myśli i drgnień ducha artysty zapisanych kreską i literą, pełnych metafor, symboli, plastycznych i myślowych skrótów. Jednak Dźwigaj na swoich rysunkach pozostawił też przestrzeń ?pustą? oczekującą wypełnienia, która jest wyzwaniem dla naszej wyobraźni. Te dwanaście rysunków, przy całym swoim bogactwie wieloznaczności, jest niezwykle uporządkowanych. Są to nasze Lekcje do odrobienia. A zarazem jest to próba dialogu artysty z samym sobą ? i z tymi co na drugim brzegu. Są to ?sprawy? poza czasem i przestrzenią. Czesław Dźwigaj nie jest jednak twórcą ciemnej strony życia ,jego Cisza cienia to ?jedynie? przejaw dojrzałości i dowód na znajomość tej sfery istnienia. Bo tak naprawdę afirmuje życie, z nieustannym entuzjazmem, radością pełni i refleksją skupioną na dziele nieskończenie doskonałym. Cykl rysunków artysty ,które możemy zobaczyć w Muzeum Ziemi Wiśnickiej, jest jedną wielką alegorią. Moją uwagę szczególnie przykuły rysunki:Kiedy wszystko dzieje się w ciszy...Jak jest tam, gdzie uporczywie podążamy...Pokornie przekrocz bramę milczenia...Ujrzysz Tęczę Przymierza...Jest to kwintesencja życia ? od Boga przychodzimy i do Boga wracamy.
Trudno jest się więc dziwić, że dzisiejszy świat nie rozumie Czesława Dźwigaja, uważając go za artystę kontrowersyjnego. A on jest tylko artystą niezwykłym, ale aby to zrozumieć trzeba się zatrzymać chwilę i wsłuchać w samego siebie. Niestety dzisiaj, w obecnej rzeczywistości, jest to prawie niemożliwe. Jednak Profesor jest niezłomny i ciągle ma nadzieję, że może po każdej kolejnej rzeźbie czy zrealizowanej wystawie, świat będzie odrobinę lepszy i mądrzejszy. Bo znajdą się odbiorcy, którzy zechcą coś zobaczyć, odczuć, przeżyć z nim autorsko świat, wzbogacając swoją wyobraźnię poprzez wrażliwość, rozjaśniając cząstkę swojego życia, i to nie tylko teraz, ale, być może, w przyszłości.
