Przy onej górze - a jest to Srebrna Góra w południowo-zachodniej części Lasu Wolskiego nad doliną Wisły- wybrałam się do eremu oo. kamedułów znajdującego się w Krakowie na Bielanach.
Aby jak …zwyczaj jest stary ,przynosić dary, przywitać gościa nowego…i w tej cichości…przyszłam…do Niego, malusieńkiego, wiem, że uprzejmie…mnie…przyjmie , i …obejmie, serce me czuje…Płacić nie trzeba, bo ten Pan z nieba…
Zakonników sprowadził tu i osadził w 1603 marszałek wielki koronny Mikołaj z Podhajec Wolski. Kameduli są zakonem monastycznym pustelników żyjących według wyznaczonych przez siebie własnych surowych zasad opartych na regule św. Benedykta.
Mnisi żyją w domkach – pustelniach lub w pojedynczych celach klasztornych. Spotykają się jedynie podczas mszy świętej, modlitw i kilku posiłków w ciągu roku spożywanych wspólnie w refektarzu. Praca, modlitwa, lektura, kontemplacja, pokuta, post, samotność, zachowywanie milczenia, mają służyć pełnemu zjednoczeniu z Bogiem.
Do budowy klasztoru i kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, Mikołaj Wolski zaprosił najlepszych współczesnych mistrzów. Bogate sztukaterie wewnątrz kościoła pochodzą z warsztatu Jana Baptisty Falconiego. W kaplicy Królewskiej znajdują się obrazy Tommaso Dolabelli – nadwornego malarza dynastii Wazów. Na centralnym miejscu prezbiterium, po pożarze umieszczono obraz Michała Stachowicza, przedstawiający Wniebowzięcie NMP. Wyjątkowym dziełem jest wizerunek Matki Boskiej – Kamedulskiej Pani, namalowany w XVII w. przez kamedułę O. Wenatego z Subiaco. Kościół i klasztor nieraz wizytowali królowie. W pokojach gościnnych (tzw. Foresterii), domu położonym na południe od furty mieszkali Marysieńka i Jan III Sobieski – przed wyruszeniem pod Wiedeń, Król Władysław IV oraz Jan Kazimierz, który patrzył na płonący Kraków – uchodząc przed Szwedami. Przebywał tutaj także Stanisław August Poniatowski. W dniu 19 sierpnia 2002 do klasztoru na Srebrnej Górze zawitał Jan Paweł II. Powiedział on tutaj:
„Krakowianie ,czy wiecie, dzięki komu Wasze miasto stoi bezpiecznie i nienaruszone przez tyle stuleci ? To Kameduli są waszym piorunochronem.”
A skąd ta siła ? Na to pytanie odpowiada nam Ojciec Piotr Rostworoski w swoich rozważaniach pisząc m.in….Milczenie jest wielką siłą. Przez milczenie spiętrza się w nas moc ducha…jasność i energia myśli, dojrzałość i skuteczność czynu…W samotności pustelni ,korzysta się z leczącego działania całego wszechświata stworzeń, który nas otacza…W samotności wyłania się wszechświat i niespodziewanie nabiera znaczenia. Słońce ze swym nieustannym wędrowaniem po niebie ,jego wspaniałe wschody i zachody, jasność i skwar południa i tajemnice nocy…z kolei w innym miejscu zatroskany o nasz los pisze…Wszystko to zupełnie zapomniane w życiu…zaśpieszonym związanym z zegarem ,a nie ze słońcem i księżycem…martwi się, że my… nie umiemy patrzeć...na piękno tego świata. Radzi nam …wrócić do korzeni…wyjść na pustynię…aby zachować równowagę ducha. Każdy powinien mieć swoją przysłowiową pustynię, aby się zatrzymać i zadać sobie pytanie: kim jestem i dokąd zmierzam ?
A w innym miejscu stwierdza: Dziś już niektórzy psychiatrzy wspominają o potrzebie uporządkowania stosunku człowieka do Boga, jako o warunku osiągnięcia równowagi psychicznej, a w związku z tym i fizycznej…Nic dodać nic ująć. Czyż to nie jest recepta na zwiększającą się ilość samobójstw o których mówią statystyki ?
I jeszcze warto tu przytoczyć jego rozważania na temat modlitwy gdyż Kameduli Bosi to tytani modlitwy i stąd też ich siła ducha. Tak więc Ojciec Piotr Rostworoski stwierdza: Nie może dobrze modlić się ten kto ma mentalność posiadacza, bo posiadanie uśmierca święte pragnienie, które jest nieodzownym warunkiem modlitwy, jeżeli nie jest samą modlitwą. Kto posiada ten nie pragnie… Czyż to nie jest pytanie o hierarchię wartości ?
W tym niezwykłym miejscu dostępnym dla nas tylko 12 dni w ciągu roku można nie tylko zaczerpnąć oddechu ze skarbnicy ducha ,ale również nasycić swoje oczy pięknem zabytkowej architektury i dziełami sztuki. Można tu podziwiać kaplicę królewską zwaną także kaplicą św. Benedykta fundowaną w 1633 roku przez króla Władysława IV z malowidłami Tomasza Dolabelli. Nad jej wejściem, od strony nawy głównej, wisi wielki złocony i rzeźbiony kartusz z herbami królewskimi. Na dokończenie wystroju tej kaplicy łożył także Jan Kazimierz. A także kaplicę św. Krzyża, w której pod krucyfiksem umieszczona jest niewielka płaskorzeźba z alabastru przedstawiająca złożenie Chrystusa do grobu. Kaplica ta nosi także nazwę Czartoryskich, co być może odnosi się do Augusta Aleksandra Czartoryskiego, wojewody ruskiego, który w połowie XVIII wieku poprzez małżeństwo z Sieniawską, dziedziczką hrabstwa Tęczyńskiego stał się sąsiadem i prawdopodobnie dobrodziejem Bielan. Równie piękna jest kaplica Lubomirskich zwana także kaplicą św. Sebastiana - znajduje się tam piękny obraz olejny przedstawiający tego męczennika. Kaplicę fundował w 1642 roku wojewoda krakowski Stanisław Lubomirski, syn współfundatora eremu Sebastiana Lubomirskiego. W kaplicy tej cenna jest dekoracja stiukowa przypisywana początkowo Janowi Succatoremu, twórcy fasady kościoła, potem pojawiły się jednak głosy, że jej autorem jest raczej Baptista Falconi. Należy także wymienić jeszcze kaplicę św. Romualda czyli Delpacowską - fundowaną w 1643 roku przez Rafała Del Pace, rajcę krakowskiego mającego brata w klasztorze. Zawieszone na ścianach tej kaplicy malowidła przedstawiające sceny z życia św. Romualda są autorstwa Tomasza Dolabelli. I kaplicę św. Jana Chrzciciela, odnowioną w XIX wieku przez księdza Jana Schindlera. Zawiera ona bardzo oryginalny obraz: przedstawiający chrzest Chrystusa na tle pejzażu z okolic Krakowa oraz kaplica świętych pięciu braci męczenników, która znajduje się pod głównym ołtarzem. Z niej prowadzi wejście do katakumb z grobami zakonników.
Do tej …mizernej cichej, stajenki lichej, pełnej niebieskiej chwały…przyszedł również niecodzienny gość sam ks. kard. Marian Jaworski emerytowany Arcybiskup Lwowa.
Gloria ,gloria, gloria in excelsis Deo !
