Aktualności

Tematem ostatnich dni stały się dywagacje nad przypadkiem red Piotra Kraśki. Kilkuletnia jazda bez posiadania uprawnień – znaczne zarobki – unikanie płacenia podatków. Kolejność powodów do zajmowania się sprawą jest w zasadzie obojętna. Liczy się faktyczna kumulacja bezkarności, wręcz tolerowanych kpin z prawa demonstrowana przez pieszczocha salonów III RP – o ile wiem z niezłym rodowodem, zresztą właściwym dla tych sfer. To taka nowa świecka tradycja pielęgnowania pozycji nie tyle zdobytej pracą co nadanej po linii i na bazie. Od dziadka zaczynając, co należy chyba już do tradycji rodowej nowej elyty. Przynależność do elyty – w jej ciągłości - daje najwyraźniej u wielu jej uczestników - poczucie bycie kimś stojącym ponad prawem.

Donald Tusk nie ma jakichkolwiek predyspozycji i pojęcia o rządzeniu, sprawnym zarządzaniu i przeciwdziałaniu kryzysom. Żeby haratać w gałę nie trzeba być premierem. Postanowiłem to napisać, bo może ten człowiek myśli, że w piłkę grają sami premierzy. Niby mało prawdopodobne, ale kto tam wie. Gdyby nie rządził i to blisko osiem lat niektórzy mogliby się łudzić, że może ma jakiś nowy skuteczny pomysł na władzę dla dobra obywateli i państwa, ale po tym co pokazał on i jego ekipa niektórzy do dziś nie mogą się pozbierać. Jakie ma poglądy na świat? Ano takie, rano znak krzyża na chlebie, a w południe walka z Kościołem, po południu aborcja, a wieczorem rekolekcje u Benedyktynów. Jaki ma pomysł na politykę?

Stwierdził między innymi: „jako polityk mogę pana oceniać ale jako lekarz muszę pana zdiagnozować. Pan jest patologicznym kłamcą. Pani Marszałek, proszę o odroczenie obrad dopóki premier Morawiecki nie podda się terapii”.

„Dwie najgorsze historie w wolnej Polsce”

Co tak rozsierdziło posła Kosiniaka-Kamysza, najprawdziwsza prawda przypomnienie mu przez Premiera Morawieckiego, że jako minister pracy i polityki społecznej w rządzie Tuska, przeprowadził podwyższenie wieku emerytalnego dla kobiet i mężczyzn odpowiednio o 5 i 2 lata, a dla kobiet i mężczyzn zajmujących się rolnictwem aż odpowiednio o 12 i 7 lat.

Kilka dni temu opublikowałem na portalu wPolityce.pl tekst, w którym postawiłem problem ewentualnej unii państwowej czy federacji między Polską a Ukrainą. Sam artykuł nie dotyczył zresztą tego problemu, a raczej opisywał pewien mechanizm polityczny funkcjonujący w rodzinie państw Zachodu do której Polska przecież należy. Pisałem o potrzebie śmiałości naszego, polskiego, myślenia, bo inaczej, moim zdaniem, będziemy mieć problemy z przejściem trudnego okresu, może nawet dziesięciolecia, przed którym stoimy. Pisałem o „deklaracji ideowej”, a nie gotowym, opracowaniu w szczegółach planie unifikacji naszych państwowości, czego nota bene nie proponuję i nie proponowałem.