Aktualności

Po konferencji prasowej profesorów - ekonomisty Zbigniewa Krysiaka i politologa Tomasza Grosse - szybko postanowiono ich raport na temat Polski w Unii Europejskiej najpierw przekłamać, a potem zamilczeć. Z 121 stron pisma i wieloaspektowego wystąpienia naukowców rozprowadzono jedno zestawienie (bilans finansowy Polski w UE), uznano że praca naukowców jest drogą do Polexitu, a następnie nazwano dokument „Raportem Jakiego”, by skojarzyć wnioski z prawicową partią, a nie z wywodem wykładowców akedmickich. Redaktor Dominika Wielowieyska zaproponowała, by temat zbojkotować.

Coraz częściej przychodzą mi na myśl właśnie te dwa słowa - nowomowa i zastraszenie. Smuci, że coraz częściej pojawiają mi się one w związku ze sprawami Kościoła. Zastraszenie rodzi rezygnację z mówienia swoim głosem i wyraźnego rozdzielenia prawdy od niby prawdy i nieprawdy. Mowa dostosowana do poprawności, ostrożna nawet wobec konieczności powiedzenia rzeczy prawdziwych a nawet oczywistych, prowadzi uległego poddaniem się zastraszeniu – już wprost do niewoli.
Wielcy, ludzie myśli i czynu, byli wielkimi w swoich czasach i są wzorem właśnie dlatego, że nie dawali się zastraszyć. Byli nieustraszeni a dziś jak nigdy i zawsze Kościół i wierni takich potrzebują.

• Mówią, że nie są przeciwko Polsce, a jedynie przeciwko „Polsce PiS”. Rozdzielają własną ojczyznę od jej władzy, by uderzać w rząd i prezydenta nawet w sprawach, w których potępianie nielubianej partii wiąże się ze szkodzeniem Polsce. Oto 10 przykładów, w których antyPiS gotów jest pogrążać własny kraj, by choćby trochę uderzyć w partię Jarosława Kaczyńskiego.
1/ Ulica Lecha Kaczyńskiego w Warszawie. Śp. Lech Kaczyński był prezydentem całej Polski, jedynym zmarłym w III RP, w trakcie kadencji, podczas pełnienia obowiązków służbowych. Głowa państwa z lat 2005-2010 nie ma swojej ulicy w stolicy, a mają je postacie czasem siódmoplanowe w polskiej historii.

Mamy w Polsce nie mało wybitnych socjologów. Jakoś żaden nie zauważył wyraźnej przecież różnicy w działalności poszczególnych partii w Polsce od roku 2015 czyli od czasu wygranej przez PIS. Wszystkie polskie partie do tego czasu miały jeden model działania: przedstawiały Polakom swoje widzenie Polski i świata, proponowały bardziej lub mniej szczegółowe plany i programy gdyby doszli do władzy. W międzyczasie patrzyły władzy na ręce i w miarę możliwości krytykowały aktualny rząd w mediach - na tyle, na ile media przychylne rządowi pozwalały. Tak było od czasu wyjścia sowietów z Polski aż do roku 2015.