- Czas potrzebny na przeczytanie tego tekstu to około 2 minuty i 22 sekundy.
Transplantacja jako dziedzina medycyny istnieje już w świadomości medycznej i społecznej od końca XX wieku , ale próby odbywały się o wiele wcześniej z różnym skutkiem. Przetaczanie krwi to również transplantacja a po określeniu grup krwi i znalezieniu czynnika RH przetaczanie krwi stało się metodą co najmniej rutynową i akceptowalną społecznie.
Transplantacja (łac.) jest to pojęcie oznaczające zabieg przeszczepiania komórek (szpiku), tkanek ( skóry) bądź narządów ( serce, nerki, płuca)
To metoda leczenia, która opiera się na ludzkiej życzliwości i chęci dzielenia się cząstką siebie z poczucia solidarności ludzkiej. Jednak to także smutek i rozterki krewnych i najbliższych, którzy oddają narządy swoich bliskich zmarłych.
Inną grupę dawców stanowią dawcy żywi, najczęściej mówimy tutaj o przeszczepach rodzinnych . W Polsce przeszczepień nerek jest ok. 3% natomiast w USA 50 %. Im szybciej pacjent otrzyma przeszczep, tym dłużej będzie żył i cieszył się dobrym zdrowiem. Dializowani pacjenci nie zawsze są informowani o możliwości przeszczepów rodzinnych, bądź mają opory przed rozmową z rodziną. A przecież dawca pozostający z jedną nerką może prowadzić takie samo życie jak dotychczas, a ryzyko choroby nerek jest takie samo jak u osoby z dwiema nerkami. Przeszczepienie narządu pobranego od osoby żywej jest najlepszą formą leczenia dysfunkcji nerek u chorych poddawanych dializoterapii lub jako wyprzedzająca terapia w niektórych chorobach nerek.
Najlepiej przyjmuje się przeszczep „własno pochodny” czyli w ramach tego samego organizmu w innych przypadkach organizm reaguje na przeszczep, jak na ciało obce i po krótszym lub dłuższym czasie odrzuci zidentyfikowany jako obce ciało. Inaczej też zachowuje się pobrany narząd od dawcy żywego najlepiej rodzinnego, od pobranego narządu z ciała osoby zmarłej. Jednak inną kwestią jest bariera biologiczna w transplantacji a inną społeczna. W Polsce obowiązują przepisy w zakresie pobierania, przechowywania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów. Jeśli ktoś nie wyraził sprzeciwu pisemnego do Poltransplantu - Agendy Ministerstwa Zdrowia, gdzie prowadzony jest rejestr - to tym samym zgadza się na pobranie narządów po swojej śmierci.
Niespodziewany zgon młodych osób, których serce czy nerki mogłyby być doskonałym organem do uratowania komuś życia poprzez przeszczep, ale dla bliskich jest ogromnym dramatem, w obliczu którego pragmatyczne podejście zespołu transplantacyjnego jest nie do przyjęcia . W takich przypadkach dużo zależy jednak od indywidualnego rodziny i pacjenta.
Pobranie narządów nie zwalnia od szacunku do zmarłego i od uszanowania uczuć jego bliskich.
Poprzez kampanie edukacyjne prowadzone w szkołach miedzy innymi przez organizacje pozarządowe obserwujemy zmiany nastawienia społecznego do nowych metod leczenia.
Film „Bogowie” na którego obejrzenie zostałam zaproszona przez Państwa Ewę i Jerzego Sadowskich na specjalny seans przedstawił inną perspektywę problemu przeszczepiania narządów.
Wyścig ambicji i potrzeby rozwiązywania problemów medycznych kardiochirurga
docenta Zbigniewa Religi z potrzebą rywalizacji zawodowej. Brak przygotowania do stawienia czoła etycznym aspektom transplantacji, bardzo wyraźnie uzmysławia na jakim etapie była medycyna w tamtych czasach /1985rok /. Zarówno wówczas jak i teraz zespół transplantacyjny jest ważnym elementem całego procesu przeszczepiania narządów.
Pomimo upływu lat i tysięcy wykonanych przeszczepień narządów w dalszym ciągu kwestia zgody na pobranie tkanek, komórek i narządów jest dyskutowana.
Film przeniósł widza w lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku i z ogromnym sentymentem oglądałam obrazy, w których też uczestniczyłam, ponieważ poznałam doc. Religę pracując w Szpitalu dr. Anki w Krakowie na Intensywnej Terapii jako pielęgniarka anestezjologiczna.
Osobiście odbierałam go jako człowieka z ogromną determinacją osiągania wyznaczonych sobie celów. Zdolny, pełen empatii lekarz, ale nigdy nie pretendował do miana „Bogowie”
Ewa Zbroja
Prezes Fundacji Europejskie Centrum Etyki i Bioetyki im. Dobrego Pasterza w Krakowie.