Polityczna prostytucja w wydaniu polskim. Aż tak trudno to zauważyć? Ciężko znieść jest wśród Polaków to uporczywe służenie na kolanach niemieckiej rasie panów. Naprawdę ciężko! Poprzez ciągłe wmawianie nam kompleksów i umniejszanie naszej własnej wartości - powstaje wrażenie, że już na zawsze będziemy niewolnikami naszych bogatszych sąsiadów. Mamy to już na stałe wpisane w nasze DNA? Nawet jeśli tak nie jest - nie da się jednak nie zauważyć w nas samych czegoś niepokojącego. Zakodowane chyba już na stałe niskie poczucie własnej wartości, wręcz graniczące z jakąś obsesją. Ostatnio głośno jest o nowych zakupach dla polskiej armii.

Z ogromnym zaskoczeniem przeczytałem artykuł w „Die Welt”, w którym rozpaczano nad faktem rezygnacji Polski z niemieckiego uzbrojenia. Fakt, że autor artykułu trafnie diagnozuje przyczyny tego stanu rzeczy, nie poprawi nastrojów wśród przedstawicieli niemieckiego przemysłu. Żal autora i panika przemysłowców spowodowana jest tym, że Niemcy zorientowali się, iż polski budżet na uzbrojenie armii jest większy niż ich 100 miliardowe inwestycje, pozostające nadal na papierze. Niemiecki dziennikarz pisze o przyczynach polskiej decyzji, aby zrezygnować z niemieckiego uzbrojenia i przedstawia na pierwszym miejscu chaos decyzyjny, jaki panuje w niemieckim rządzie w sprawie dostaw dla Ukrainy.

...to będzie znaczyć, że jesteśmy ubezwłasnowolnieni przez Unię Europejską, a w domyśle przez Niemcy. Tym bardziej będzie niezrozumiały taki brak decyzji, że jest sporo państw, które mogą się przyłączyć natychmiast do takiego zakazu. Choćby Finlandia, państwa bałtyckie, Czechy czy Dania. Stawiamy w ten sposób przed faktem dokonanym wahającą się resztę państw. Natomiast przeciwników zakazu wiz dla Rosjan stawiamy w sytuacji fatalnie niekomfortowej, jako tych, którzy przyjmują w swoich salonach popleczników zbrodniczej hołoty. Bo taka jest prawda – armia rosyjska to banda morderców, gwałcicieli i szabrowników,

Niektórym mogłoby się wydawać, że tak postawione pytanie jest po prostu głupie. Bo przecież w kraju z tak rozwiniętą demokracją (przynajmniej według ekspertów obsługujących brukselską radę komisarzy ludowych oraz funkcjonariuszy skorumpowanego trybunału Lenaertsa), działają wszelkie możliwe reguły demokratyczne. Wybory są najuczciwsze, parlament jest najsprawniejszy, rząd jest pod kierunkiem (każdego) kanclerza najbardziej efektywny, sądy najbardziej niezależne, media najbardziej wolne i niezależne, gospodarka najlepsza, no i wreszcie nawet Bayern bez Lewandowskiego strzelać bramki potrafi.
No i nagle w ostatnich tygodniach okazało się, że tak naprawdę Niemcami rządzi dziś pan JAN MARSALEK.

Opadły ostatnie złudzenia, że w Unii Europejskiej słowa – mówione i spisane – cokolwiek jeszcze znaczą. Zamiast toczyć akademicki spór o kompetencje sędziów powinniśmy się wreszcie zająć czymś naprawdę ważnym: jak ułożyć sobie stosunki w strukturze opartej na półprawdach, fałszu i manipulacji?
Putin kłamie, bo wiadomo – zbrodniarz, dyktator, kagiebista. Co jednak zrobić, kiedy oszukuje przewodnicząca Komisji Europejskiej? Ursula von der Leyen podczas wizyty w Warszawie, patrząc w oczy polskiemu premierowi ogłosiła, że nasz Krajowy Plan Odbudowy został zaakceptowany. Dzień później Vera Jourova, najbardziej szemrana postać w Komisji Europejskiej oznajmia, że pieniędzy dla Polski nie ma i nie będzie. Znajdą się dopiero wtedy, kiedy Warszawa złoży hołd lenny Brukseli.

W ostatnich kilku latach dominującym poglądem zdecydowanej większości analityków, było to iż dzielą nas właściwie miesiące od momentu, w którym światowa dominacja przejdzie z USA na ChRL. Jedyne w czym się między sobą różnili, to nie była kwestia "czy", ale "kiedy". Także w Polsce poważni komentatorzy wskazywali na to, iż sprzymierzone z Rosją Chiny, najdalej w 2024/2025 roku złamią dominację USA czy szerzej Anglosasów. We wszystkich tych spekulacjach zastanawiała mnie właściwie tylko jedna rzecz. Jak było możliwe to, że światowi spece od Chin, w sposób całkowicie bezkrytyczny przyjmowali wszystkie dane podawane przez władze ChRL i nawet nie próbowali konfrontować ich z rzeczywistością.

Przez siedem lat PiS nie był w stanie stworzyć godnego upamiętnienia Bitwy Warszawskiej. Za to stanęły w tym czasie aż dwa pomniki dotyczące sprawy osobiście ważnej dla Jarosława Kaczyńskiego. Dziś 15 sierpnia, w związku z czym chciałbym państwa zaprosić szczególnie serdecznie do Muzeum Bitwy Warszawskiej – wyjątkowej bitwy w dziejach Europy, a pewnie i świata. A gdy zwiedzą już państwo to nowoczesne, fascynujące muzeum, warto przyjechać pod pomnik Bitwy Warszawskiej, umieszczony w ważnym miejscu stolicy i tam zadumać się na chwilę nad tym, co byłoby z Polską, a pewnie i Europą, gdybyśmy latem 102 lata temu nie powstrzymali bolszewickiej nawały.

Ostatnie dni rozwiały ostatnie wątpliwości co do tego, w jakim punkcie znaleźliśmy się w naszych relacjach z brukselską, neobolszewicką szulernią. Zanim wojna na tym froncie nabierze rumieńców, miną jeszcze trzy tygodnie - bo przecież to zblazowane towarzystwo w sierpniu odpoczywa i nie przerwie tej przyjemności po to, by użerać się z "jakimiś Polaczkami". To dobra wiadomość, bo daje nam to czas na przygotowanie się do decydującej rozgrywki z szulernią.
Warto wyjściowo zdefiniować sobie kilka fundamentalnych elementów tego czekającego nas starcia.