- Czas potrzebny na przeczytanie tego tekstu to około 2 minuty i 47 sekund.
- Po pierwsze uroczystości zorganizowane zostały bardzo ładnie i bardzo polsko. Kancelaria Prezydenta wreszcie się spisała, chyba po raz pierwszy w tej kadencji tak dobrze
- Wydaje się, że głównym celem uroczystości była inicjacja nowego podmiotu w Europie: Międzymorza, szerzej: mocniejszego wejścia USA do UE, powstania Małej Ententy przeciw sojuszowi niemiecko - rosyjskiemu, ale opartego na wartościach chrześcijańskich (czyli przeciw inwazji wojującego islamu i wojującego marksizmu w kolejnych odsłonach).
- Jak wyszło?
- Europa Zachodnia wyraźnie wstrzymała się wysyłając niski garnitur dyplomatyczny
- USA potwierdziła wsparcie dla sojuszu ale na szczeblu wiceprezydenta
- Wszystkie duże kraje uznały przywództwo Niemiec w regionie co Niemcy potwierdziły dosyłając kanclerza
- Wyszehrad, Pribałtyka i słowiańskie Bałkany wyraziły jednak zainteresowanie dla projektu (delegacje prezydenckie)
- Niemcy, już z pozycji przywódcy regionu- potwierdziły ogólne przywództwo USA
- potwierdziły, że to nacjonalizm (nie totalitaryzm) był przyczyną II wojny, czyli nadal będzie dezintegracja państw narodowych
- o sojuszu z Rosją milczały
- zgodziły się na powstanie podregionu słowiańskiego w UE na czele z PL, ale z ogólnym przywództwem Niemiec (powtórka ze Sclavenii Chrobrego i Ottona III)
- Co z tego wynika dla PL?
Moim zdaniem stało się bardzo dobrze. Chyba najlepiej z możliwych rozwiązań. Spadły maski z twarzy krajów Zachodu, jeśli ktoś w nie wierzył. I bardzo jasno zarysowana została racja stanu RP. Bo naszą racją stanu jest Wyszehrad+. Czyli tworzenie sojuszu lokalnego. Im on będzie silniejszy i bardziej trwały tym silniejsza i bezpieczniejsza PL, ale również kraje sojuszu. Nasz potencjał jest jaki jest i go nie przeskoczymy, jeśli jednak będziemy razem, to wszystko jedno kto będzie miał władzę zwierzchnią w regionie: Niemcy, USA, Chiny, Rosja czy ktoś inny. Po prostu tę władzę zwierzchnią trzeba będzie uznawać, ale w jej ramach będziemy mieli największą autonomię. Alternatywą dla tego jest bezpośrednia podegłość mocarstwom, czy to Niemcom, czy USA. Mocarstwa jednak bardzo wyraźnie pokazały (czy to bezczelnie okradając nas za Tuska, czy teraz wahliwą postawą czy niejasną 447), że najważniejsze są ich interesy, a parobkowie zawsze się znajdą i nikt ich poważnie nie traktuje. To nie szlachta i rycerze rządzą, lecz handlowcy.
Czyli:
- Sami musimy być silni
- Powinniśmy budować silny, elastyczny, sojusz lokalny.
- Bardzo dobrze, że wreszcie zaczęto mówić o realnych przyczynach II wojny światowej czyli sojuszu niemiecko - radzieckim, i że powiedział to vice-prezydent USA. Ciekawe czy podobnie powie prezydent. Bardzo dobrze, że prezydent Duda przypomniał samolubnym potęgom Zachodu, że gdyby patrzyły trochę dalej niż czubek własnego nosa, to uniknięto by wielu nieszczęść. A sojusz niemiecko - rosyjski zwykle wcześniej czy później doprowadza do nieszczęść.
- Jako ciekawostki: Rosja i Serbia to bodaj jedyne państwa Europy, których zabrakło. Zabrakło również Izraela.
Spis delegacji:
Albania: prezydent Ilir Meta
Austria: przewodniczący parlamentu Wolfgang Sobotka
Azerbejdżan: wiceminister spraw zagranicznych Mahmud Mammad-Guliyev
Belgia: premier Charles Michel (wybrany na przewodniczącego Rady Europejskiej)
Białoruś: ambasador Władimir Czuszew
Bułgaria: prezydent Rumen Radew
Chorwacja: prezydent Kolinda Grabar-Kitarović i minister spraw zagranicznych Gordan Grlić Radman
Cypr: przewodniczący parlamentu Dimitris Siluris
Czarnogóra: prezydent Milo Djukanović
Czechy: prezydent Miloš Zeman Dania: minister spraw zagranicznych Jeppe Kofod
Estonia: prezydent Kersti Kaljulaid
Finlandia: pierwszy zastępca przewodniczącego parlamentu Tuula Haatainen
Francja: premier Édouard Philippe
Grecja: przewodniczący parlamentu Konstantinos Tasoulas
Gruzja: prezydent Salome Zourabichvili
Hiszpania: przewodniczący Senatu Manuel Cruz Rodriguez i minister spraw zagranicznych Jose Borrell Fontelles (wybrany na szefa dyplomacji Unii Europejskiej) szefa dyplomacji Unii Europejskiej
Irlandia: wicepremier, minister spraw zagranicznych Simon Coveney
Islandia: prezydent Gudni Jóhannesson
Kanada: gubernator generalny Julie Payette
Litwa: prezydent Nausėda Gitanas
Luksemburg: premier Xavier Bettel
Łotwa: prezydent Egils Levits
Malta: prezydent George Vella
Mołdawia: doradca prezydenta Aureliu Ciocoi
Niderlandy: minister stanu, specjalny przedstawiciel króla Jaap De Hoop Scheffer
Niemcy: prezydent Frank-Walter Steinmeier i kanclerz Angela Merkel
Norwegia: minister obrony Frank Bakke-Jensen
Portugalia: były prezydent António dos Santos Ramalho Eanes
Rumunia: doradca prezydenta Ion Oprisor
Słowacja: prezydent Zuzana Čaputová
Słowenia: prezydent Borut Pahor
Szwecja: przewodniczący parlamentu Andreas Norlén
Turcja: ambasador Tahsin Tunç Üğdül
Ukraina: prezydent Wołodymyr Zełenski
USA: wiceprezydent Mike Pence
Węgry: prezydent János Áder
Wielka Brytania: minister spraw zagranicznych Dominic Raab
Włochy: przewodnicząca Senatu Maria Elisabetta Alberti Casellati
(za tvn24)
Opublikowano: na Salon24.pl w dniu 1 września 2019,
