Nie wchodzić w nie, nie babrać się w nim, nie stać nad nim i nie rozstrząsać praw nim rządzących z żadnymi wiedźmami wyłaniającymi się z tej toksycznej brei. Każde wdepnięcie w taką trującą substancję grozi wyłącznie wywołaniem awantury przed wyborami - a dokładnie o to właśnie chodzi władzom. Stąd też dzisiejsza kolejna wrzutka opluwająca Ofiary tragedii smoleńskiej. Temu draństwu i tak poświęca się zbyt dużo miejsca. 

"Aż nie chce się wierzyć" - to moja pierwsza reakcja po przeczytaniu rzekomo nowych stenogramów smoleńskich. Taka sama, jak autora artykułu o nowych odczytach z czarnych skrzynek, Tomasza Skorego. Tylko, że ja nie mam pewności, czy odczyt słów z kabiny pilota rzeczywiście pochodzi z polskiego źródła. Wiemy, że nowe nagrania zostały utrwalone na kopii, nagranej w lutym 2014 r. podczas dodatkowej wizyty biegłych w Moskwie. A więc ponad rok zajęło im odczytanie 30% więcej słów niż w poprzednich stenogramach. Na trzy dni przed okrągłą, piątą rocznicą tragedii.

Bronisław Komorowski jako prezydent wykreował wizerunek „dobrego wujaszka”, którego głównym zadaniem jest godzenie skłóconych ze sobą Polaków. Tymczasem przed 2010 rokiem jako poseł Platformy Obywatelskiej dał się on poznać jako retoryczny bulterier, swoisty młot na oponentów politycznych. Mało kto dziś pamięta dawne wypowiedzi i zachowania Bronisława Komorowskiego.

Wyrok sądu skazujący pana Kamińskiego na 3 lata bezwzględnego pozbawienia wolności, to ogromny skandal, zwłaszcza, gdy prawdziwi przestępcy śmieją się obywatelom w twarz. Tragiczne, jest zwłaszcza, fakt, że żadnemu z aferzystów, których nie brakowało w III RP nie spadł włos z głowy. Oczywiście kilka osób trafiło "za kraty", ale byli, to jedynie wykonawcy, a nie mocodawcy. Zamieszani w afery politycy znaleźli sobie spokojną przystań w spółkach Skarbu Państwa lub biznesie, któremu wcześniej wyświadczali liczne przysługi.

Nie ma co straszyć Polaków, bo już jest i tak wystarczająco strasznie. I za sprawą rządów PO, które teraz idzie już na całość, i ze względu na rosnące zagrożenie rosyjską agresją. Tytuł „Przygotujcie się na najgorsze” wcale nie odnosi się do tak zwanej prawej strony, tylko do większości Polaków. System władzy, który zbudowano w Polsce po 2007 roku, zagraża po prostu Polsce. Frankowicze, wśród których dominują zwolennicy Platformy, rwą włosy z głów, no bo jak to? Władza nam nie pomoże? Nie pomoże.

Na początku liczne grono wyborców łudziło się, że słowo „obywatelska” w nazwie PO to dobry znak dla rozwoju demokracji w Polsce. Bez cienia wątpliwości, można powiedzieć, że od momentu objęcia władzy w Polsce, Platforma Obywatelska stała się partią antyobywatelską – niby nic nowego i odkrywczego, ale dziś, w kontekście wyborów prezydenckich i parlamentarnych, kiedy decydują się losy Polski na najbliższe lata, to wielkie oszustwo Tuska i Komorowskiego trzeba pokazywać i napiętnować. Partia ze słowem „obywatelska” w nazwie postanowiła wykończyć Polaków pracą aż do śmierci, partia ta wydarła z OFE 153 miliardy złotych naszych pieniędzy odkładanych na emerytury.

Zrzucenie winy na pilotów było potrzebne, żeby Bronisław Komorowski, rząd Ewy Kopacz oraz PO mogli straszyć wyborców wojną z Rosją, jeśli Andrzej Duda i PiS wygrają wybory. Przedstawienie odegrane przez prokuraturę wojskową nie jest przypadkowe ani co do terminu, ani treści, ani tego, co tak naprawdę ten teatr oznacza. Winni są polscy piloci, ale żeby takie uzasadnienie nie wyglądało jako sformułowane absolutnie na rympał, do aktu oskarżenia dołączono jeszcze zarzuty wobec dwóch rosyjskich kontrolerów.

Swego czasu, po pełnym bizantyjskiego namaszczenia, zadęcia i dymów kadzideł ogłoszeniu tzw. raportu MAKu, czyli literackiego dzieła sygnowanego przez panią generał KGB w wieku przedemerytalnym Anodinę, byłą zausznicę i wieloletnią, oficjalną kochankę szarej eminencji Kremla Eugeniusza Primakova, na temat rzekomej katastrofy polskiego rządowego samolotu w okolicach nieczynnego lotniska wojskowego Seviernyi w Smoleńsku, wiedziony wrodzoną ciekawością, a także niemal religijnym lękiem, jaki towarzyszy każdemu nadprzyrodzonemu objawieniu, wobec którego klękają wszystkie miejscowe ałtorytety dziennikurestwa w niemym podziwie, ściągnąłem go natychmiast z eksterytorialnych serwerów MAKu w Petersburgu, jakby przeczuwając, że już niebawem będę miał z tymi serwerami, a konkretniej ich administratorami, do czynienia.