To o czym chcę pisać jest właśnie gorzką i bolesną, ale też lekcją dającą coś nam – i Polakom i Ukraińcom na dłużej. Mam taką nadzieję.
Człowiek wierzący – tak jak ostatnio w swej chorobie powiedział o. Leon Knabit – wie, że Pan Bóg ma swój plan a człowiek nawet z nieszczęścia może – mając wiarę i nadzieję – coś zrozumieć i czegoś się nauczyć.
Puste a piękne słowa? Wcale nie.

• Fiasko rosyjskiego blitzkriegu i reakcja na wojnę Zachodu skłania rosyjskich specjalistów w zakresie stosunków międzynarodowych i liderów opinii publicznej do formułowania pierwszych ocen tego, jakie skutki strategiczne będzie miała wojna z Ukrainą i w jakiej sytuacji znalazła się Moskwa. Są to ciekawe rozważania, ważne też z naszego punktu widzenia, warto zatem poświęcić im nieco uwagi.
Oligarchowie zaczynają domagać się przerwania wojny
Oleg Dieripaska, wpływowy rosyjski oligarcha, wcale nie przeciwnik Putina już po raz trzeci od rozpoczęcia wojny wystąpił z gorącym apelem o jej natychmiastowe przerwanie.

To co dzieje się na Ukrainie jest niezbitym dowodem na słuszność tytułowej tezy. Bardziej dobitnych argumentów “za” nie znajdziemy już nigdy. Kolejne się pojawią takie, że putinowska armia wkroczy w nasze granice, ale to już będzie za późno. Na nic będzie rozdawanie broni, jak to ma miejsce na Ukrainie. Rozdano Ukraińcom kilkadziesiąt tysięcy karabinów, a powinno być dwa albo i pięć milionów. Niestety tam też ktoś zaspał.
Jak nie teraz to już nigdy! Jeżeli teraz nie nastąpi w Polsce zmiana prawa do broni na bardziej ludzkie, przyjazne Polakom, to już nie nastąpi to nigdy. Nasz los zaś będzie marny. Muszą w Polsce nastąpić radykalne ułatwienia w dostępie do broni już teraz, zaraz, szybko! Sytuacja jest nadzwyczajna. Na nic wyparcie powagi sytuacji.

Rozwój wydarzeń chyba jednoznacznie pokazał różnicę między realną polityką a sztuczkami marketingowymi i udowodnił kto jest zdolny do prowadzenia polityki, a kto tylko potrafi udawać. Tricki marketingowe mają krótki żywot. Tuska wylansowano w trybie marketingowym jako markę, która miała posłużyć jako wabik na prostaków. Zamierzano zwabić na nią pewne grupy społeczne podatne na popularne hasła, takie jak przede wszystkim europejskość, nowoczesność, liberalizm, antynacjonalizm, otwartość. Uległość i służalczość Tuska wobec mocodawców miała być maskowana, by mogła być przez odbiorców tej machinacji odbierana jako wspaniała zdolność rozumienia arkanów polityjki międzynarodowej i umiejętność skutecznej współpracy na tej niwie.

Przez wieki ostracyzm był ważnym narzędziem wyrażenia braku akceptacji dla zachowań uznanych za niegodne. I był to mechanizm skutecznie temperujący możliwości działania - mówiąc wprost - łajdaków usiłujących osiągać jakieś cele metodami amoralnymi, niegodnymi, wynoszących w przypadku powodzenia do godności i pozycji przywódczych osoby mówiąc krótko – amoralne. Był to mechanizm wspomagający jakość tworzenia warstw stanowiących elitę, Dziś, obowiązująca poprawność polityczna wykreśliła słowo ostracyzm z obiegu życia społecznego powodując wsparcie procesu degrengolady elity

Ukraina całkowicie wygrywa bitwę o serca. Jej komunikat jest jasny i budzi jednoznacznie pozytywne emocje. Bronimy swoich domów i nie poddamy się nigdy.
Na wojnie, słowa mają moc pocisków. W globalnym, cyfrowym świecie, w którym informacja natychmiast pojawia się na miliardach ekranów, przekaz jest ważniejszy niż kiedykolwiek. Rosjanie o tym zapomnieli. Na szczęście. Ukraińcy są autentyczni. Ta zwyczajność, prawdziwość, nie pozostawia nikogo obojętnym. Ludzie, zwłaszcza na Zachodzie, nie widzą więc kolejnej wojny „gdzieś tam”. Obserwują za to na bieżąco odwieczny archetyp. Walkę Dawida z Goliatem. I każdy chce kibicować Dawidowi.

Niezależnie do tego jak zakończy się wojna Rosji z Ukrainą, w tej wojnie już zwyciężyli Ukraińcy. Nie ulegli. Wzorem polskiej szansonistki Peszek, nie " spierdolili gdzie pieprz rośnie " ani za przykładem byłej pani premier Kopacz nie uciekli w najciemniejszy kąt domu i nie zabarykadowali drzwi szafą, w której być może siedziałby szef europejskich ludowców Donald Tusk. Podjęli walkę, zadali kłam kremlowskiej propagandzie, że nie są narodem. Że ich państwo to twór sezonowy. Pokazali patriotyzm i poświęcenie własnemu krajowi. Pokazali, że demokracja warta jest przelewaniaa własnej krwi. Szacunek ! Największym jednak zwycięzcą w tej wojnie jest prezydent Ukrainy, Wołodymyr Zełenski.

Nie mówcie, że nie wiedzieliście. Wiedzieliście. Przyznaje to także Edward Lucas, przez wiele lat z chłodnym dystansem piszący o obawach Europy środkowo-wschodniej.
To ważne sprawy. Ale dla nas najważniejsze będzie samorozliczenie polityczne i moralne, które musi dokonać się nad Wisłą. Bo przez ostatnie dwie dekady pytanie o stosunek do Rosji był w centrum polskiego życia politycznego, tym mocniej stając, im bardziej widoczne były ambicje imperialne Rosji. Nie mówcie, że nie wiedzieliście. Wiedzieliście, ale zamykaliście oczy, bo za mówienie prawdy i przeciwdziałanie Moskwie płaciło się wysoką cenę.